“ถ้าทำอย่างนั้น…ก็เท่ากับว่าเราทิ้งงานเอาไว้ให้พวกเขาเลยนะคะ อีกอย่าง…งานนี้คุณจ้างฉันแล้ว มันดูแปลกๆ รู้สึกว่าฉันกำลังเอาเปรียบคุณพิกล ที่จะต้องให้คนงานในรีสอร์ตของคุณเข้ามาช่วย”
“ก็เป็นความสมัครใจของคนว่าจ้างนี่ครับ…อีกอย่าง คุณก็ผู้หญิงตัวเล็กๆ กลับไปตอนนี้ก็ใช่ว่าคุณจะช่วยอะไรได้มาก คุณจะลงไปจับจอบจับเสียมกับกับพวกผู้ชายได้ยังไง เรื่องเตรียมพื้นที่ควรจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนงาน เอาน่ะ…ทานข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวเราค่อยเข้าไปตรวจงานจะดีกว่า” เขาแนะไปตามความเห็น อันที่จริงสิงห์ก็พูดถูก เหมือนกำลังจะบอกเป็นนัยว่าเธอกังวลกับงานมากจนเกินไป
“คุณอยากทานข้าวที่ไหนครับ?” เขากลับมาที่คำถามเดิมอีกครั้ง
รินนรีฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงตอบออกไปว่า “ร้านอาหาร ‘ครัวริมกาญจน์’ ค่ะ” ทั้งที่ก็ไม่แน่ใจนัก ว่าเขาจะรู้จัก? แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าเขาจะไม่รู้จักร้านอาหารเล็กๆ ที่เธอบอก
“ครัวริมกาญ
