“ทำเป็นปากดีไปเถอะ! แม่กุลสตรีศรีรัตนโกสินทร์” คนเป็นมารดาตาเขียวปัดขึ้นมาทันที วาบหนึ่งในใจกลับรู้สึกว่าลูกสาวกำลังว่ากระทบกระเทียบให้เธอโดยไม่ตั้งใจ หากอรดีก็ฉลาดพอที่จะรีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน มุ่งไปที่เรื่องของชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังนั่งรออยู่ในร้าน
“แม่ว่าลองคบกันไว้ก็ไม่เสียหายนะ...ส่วนเรื่องพจน์ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที”
รินนรีได้ยินชัดเต็มสองหู แต่ก็แกล้งทำหูทวนลม แล้วเดินหนีออกมาราวกับว่าผู้เป็นมารดาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
ครู่ต่อมา อาหารมากมายก็ถูกเสริฟลงบนโต๊ะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งรออยู่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ต้นโมกที่ปลูกรายล้อมเอาไว้รอบๆ สถานที่แห่งนั้น ช่วยลดความร้อนของอากาศตอนเที่ยงวันลงได้มาก
สิงห์สังเกตเห็นว่าร้านอาหารแห่งนี้ไม่กว้างขวางนัก หากก็ลงตัวด้วยขนาดเล็กๆ ของมัน ตั้งเด่นอยู่บนเนินดินริมทาง ห่างออกมาจากถนนใหญ่เพียงเล็กน้อย แต่เท่าที่เห็นในวันนั้น ลูกค้าภา
