“เอ่อ...ผม...” จิณณ์ยิ้มเจื่อนเพราะเขาก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว
หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งพูดคุยกันอีกพักใหญ่ถึงสิ่งที่พวกเขาจะต้องทำในวันพรุ่งนี้ ก่อนที่ท่านเจ้าสัวจะลุกขึ้นแล้วเดินนำหลานชายทั้งสองไปยังห้องทานอาหาร หลังจากจัดการมื้อเย็นจนอิ่มแล้ว สองพี่น้องก็ขอตัวขึ้นห้องเพราะแต่ละคนก็ยังมีเรื่องให้คิดทบทวนกันอีกมาก
โดยเฉพาะเรื่องของหัวใจ...
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...
จิณณ์หันไปมองหน้าจอโทรศัพท์หลังจากที่เขาขึ้นมาอาบน้ำบนห้องและเตรียมตัวจะเข้านอน และเห็นว่าเป็นเบอร์ของพัสวี
แต่เขากลับไม่คิดจะรับสายเพราะรู้ดีว่าเธอคงจะชวนออกไปข้างนอกเหมือนทุกครั้งและส่วนใหญ่เขาก็มักจะออกไปตามคำชวนของเธอ
แต่วันนี้เขาไม่อยากไปไหนทั้งนั้น...
นับตั้งแต่ตกลงคบหากับพัสวีอีกครั้ง เธอก็เป็นฝ่ายที่พยายามเข้าหาเขาอยู่ตลอดจนหลายครั้งมันก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจ และหลายครั้งมันก็ทำให้เขาเฝ้าแต่ถามตัวเองว่านี่คือสิ่งที่เขา
