แฟนตัวจริง?
เมื่อคิดไปถึงผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เหตุการณ์ตอนไปส่ง พัสวี ก็ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ
“เราสองคน...ห่างกันสักพักดีกว่าค่ะ”
จิณณ์มองหน้าผู้หญิงที่เขารู้จักมานานกว่าสองปีด้วยแววตาเรียบนิ่ง มันนิ่งเสียจนเธอต้องเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่จิณณ์เข้าใจที่เฟิร์นพูดมั้ยคะ”
“แปลว่าจะเลิกกับพี่สินะ”
“ไม่ใช่นะคะ คือเฟิร์นแค่อยากโฟกัสเรื่องงานก่อน”
“แล้วทำไมทำงานไปคบกันไปไม่ได้ล่ะ ยอมรับเถอะเฟิร์น เฟิร์นไม่ได้รักพี่แต่แรกใช่มั้ย”
“คือเฟิร์น...เฟิร์นแค่อยากได้เวลาค่ะ”
“เอาเถอะ อยากทำอะไรก็ตามใจ”
“พี่จิณณ์อย่าโกรธเฟิร์นเลยนะคะ เฟิร์นแค่อยากให้เราใช้เวลาหนึ่งปีต่อจากนี้ในการทบทวนหัวใจของตัวเอง ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ดีกับเฟิร์นมากก็จริง แต่เฟิร์นเชื่อว่าลึกๆ แล้วพี่ก็มองเฟิร์นเป็นแค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น”
“อะไรทำให้เฟิร์นคิดแบบนั้น”
“คำถามนี้พี่คงต้องกลับไปถามตัวเองแล้วล่ะค่ะ เพราะคงมีแต่พี
