"อ้อนฉันนี่นะ นายนี่มันจริงๆ เลย" ฉันส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ พลางมองเลยไปอีกทาง เก็บอาการไม่ยอมให้มันหลุดออกมา
หัวใจมันเต้นแรงเป็นบ้า ไม่รู้ว่าฉันกำลังหวั่นไหว หรือจริงๆ แล้วฉันแค่เมา
"อยากกินอะไรหรือเปล่า จะได้แวะซื้อให้ก่อน"
"ฉันพอแล้ว นายอยากกินอะไรก็ตามใจนายเลยละกัน" นิกกี้เหลือบตามามองฉันเพียงนิด แต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
ฉันเอาโทรศัพท์มาเล่นในระหว่างที่นิกกี้กำลังขับรถ
"แวะคอนโดเธอก่อนไหม?" นิกกี้ทำลายความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง แม้คำถามจะดูธรรมดา แต่มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่า คืนนี้ ฉันต้องไปค้างที่คอนโดของเขาแบบเมื่อคืน
"อื้อ แวะก่อนก็ได้" เมื่อถูกกดดันทางสายตา ฉันก็จำเป็นต้องตอบรับออกมา พอตอบรับแค่นั้นแหละ หมอนั่นฉีกยิ้มออกมาเลย
ฉันเก็บเอาเสื้อผ้าบางส่วน และหยิบของที่จำเป็นต้องใช้ติดกระเป๋าเล็กน้อย
"ฉันก็บอกว่าฉันมาเอาเองได้ นายก็ไม่รู้จะตามฉันมาทำไม" อดมองค้อนคนด้านหลังไม่ได้ หมอนั่
