"อื้อ ฉันชินแล้วแหละ สุดท้ายแล้วเหตุผลของนาย มันก็มีสาเหตุมาจากความต้องการของนายเท่านั้น มันไม่ได้เกี่ยวกับความรู้สึกของฉันอยู่แล้ว"
ฉันแกะมือหนาออกห่าง พร้อมกับการหยัดกายลุกจากหน้าตักแกร่ง แต่แค่แว๊บเดียว ฉันก็ต้องหันกลับไปมองหน้าอีกคนอีกครั้ง เมื่อหมอนั่นรั้งมือของฉันเอาไว้แบบเดิม
"ขี้น้อยใจจังเลยนะ"
"ฉันน้อยใจได้ไหมล่ะ ในเมื่อเหตุผลของนาย ไม่เห็นจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันเลย"
"แล้วถ้าฉันบอกเธอว่าเหตุผลที่พากลับบ้าน นอกเหนือจากการพาไปชิมอาหารเมนูใหม่ของคุณแม่ คือเธอพิเศษ เพราะเธอคบกับฉันอยู่ เธอจะเลิกน้อยใจไหม"
หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นมาจนได้ ไม่ทันได้คิดเผื่อเอาไว้ว่า หมอนี่จะยอมพูดอะไรแบบนี้ออกมา
"ฉันคงไม่รู้สึกน้อยใจ ถ้านายรู้สึกแบบที่พูดออกมาจริงๆ"
นิกกี้ยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะรั้งตัวของฉันลงไปบนหน้าตัก แล้วประกบจูบทาบทับลงมา
จริงๆ เขาว่ากันว่า ผู้ชายเจ้าชู้ ไม่ยอมจูบกับผู้หญิงง่า
