@โรงพยาบาล
ฉันมาถึงโรงพยาบาลในเวลาเกือบสี่ทุ่ม เพราะโรงพยาบาลที่แม่ฉันเข้ารับการรักษา เป็นโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้บ้าน และบ้านฉันกับมหา'ลัยที่ฉันเรียนอยู่ ก็ไม่ได้ใกล้กันเลยสักนิด การเดินทางมันจึงต้องใช้เวลา
"พ่อสวัสดีค่ะ แม่เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันเดินเร็วๆ เข้าไปหาพ่อ ที่ออกมารอรับหน้าอาคาร
"คุณหมอพาไปเอ็กซเรย์อยู่น่ะ ไปรอแม่ที่หน้าห้องตรวจก็แล้วกัน" พ่อเลื่อนแขนมาโอบบ่าฉัน โดยมีพี่โมที่เดินตาม
"ทำไมแม่ถึงตกบันไดได้ล่ะครับ แล้วนี่ตกจากชั้นไหน"
"ก็กำลังจะเดินลงจากบ้าน แต่เหยียบพลาด ก็เลยถลาลงมา น่าจะสามสี่ขั้นเห็นจะได้ ตอนนั้นพ่อก็กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่นอกบ้าน ได้ยินเสียงร้องก็รีบวิ่งเข้าไปดู"
"หนูขอโทษนะคะพ่อ ที่พักหลังไม่ค่อยได้กลับบ้าน เลยไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อกับแม่เลย" ฉันเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด จริงๆ วันหยุดทุกสัปดาห์ ฉันควรหาเวลากลับไปที่บ้านบ้าง แต่ที่ผ่านมา ฉันกลับเลือกที่จะกลับเป็นบาง
