"แน่ใจเหรอ ว่าทำแบบที่พูดได้" ฉันเงยหน้ามองสบตากับพี่ชายอีกครั้ง แม้คำพูดนั้นจะเป็นคำพูดที่ใช้สบประมาทฉัน แต่ฉันก็รู้นั่นแหละ ว่าที่พี่โมพูดแบบนั้น เพราะเขาเป็นห่วงฉัน
"หลายเดือนที่แกยอมคบอยู่กับมัน มันเป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าแกรู้สึกอะไรกับหมอนั่นไม่มากก็น้อย ถามตัวเองก่อนว่าทำได้แบบที่พูดจริงๆ ไหม"
"แต่มิ้นท์ไม่ยอมให้ใครมาสวมเขาแค่ฝ่ายเดียวแน่ มิ้นท์ไม่มีทางยอมถูกกระทำซ้ำๆ อยู่แล้ว"
"อื้อ ถ้าทำแบบที่พูดได้มันก็ดี งั้นเอาโทรศัพท์มา พี่จะคุยกับมันเอง"
"มันไม่มีประโยชน์หรอก คุยไปก็ไม่ได้อะไร"
"ได้ดิ ได้ความสะใจไง" ว่าจบพี่โมก็โน้มตัวมาคว้าโทรศัพท์ที่วางอยู่ฝั่งทางด้านที่ฉันนั่ง บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือยังปรากฏเบอร์โทรของนิกกี้ที่โทรเข้าอยู่อย่างนั้น จริงๆ ไม่ใช่ช่วงเวลาเดียวที่เขาเพิ่งจะโทรเข้ามา แต่เขาโทรหาฉันตั้งแต่เช้า แม้ตอนที่ฉันพูดคุยกับคุณแม่อยู่ในห้องพักของโรงพยาบาล เขาก็พยายามโทรซ
