ใต้เงาจันทร์...5 ผีจับหัว
1263 คำ
ใต้เงาจันทร์...5 ผีจับหัว
วันนี้เป็นวันที่กลับกรุงเทพ หลังลงจากเครื่องแล้วฉันก็ให้พี่ข้าวฟ่างมารับเอาของไปเก็บที่คอนโดเลย
"แกไม่เข้าบ้านก่อนเหรอขวัญข้าว"
"ไม่หรอกเจ๊ จะเอาของเก็บที่นี่เลยต่อไปคงจะอยู่ที่นี่ยาวเพราะอาม่ายังไม่กลับเลย"
"แล้วเป็นไงมั่งไปฮ่องกงในรอบห้าปี"
"ก็งั้นๆอ่ะเจ๊"
"งั้นๆของแกนี่มันคืออะไรว่ะ ไม่มีผู้ชายหล่อๆติดไม้ติดมือมาบ้างเลยหรอ"
"นี่อีเจ๊ น้องไปเยี่ยมคนป่วยนะจ๊ะไม่ได้ไปหาผู้"
"คิก คิก~ ใครจะไปรู้ล่ะเผื่อแกเดินๆอยู่จะเจอเนื้อคู่ระหว่างทางไง"
"คงหมดหวังแล้วล่ะเจ๊สมัยนี้คงหาคนโสดยาก ถ้าไม่มีแฟนคือเป็นเก้งกวางกันหมด"
ฉันโยนกระเป๋าลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม
แกร๊ก! แป๊ก! เสียงบางอย่างตกกระทบกับพื้น จากนั้นก็มีบางสิ่งกลิ้งออกมาจากกระเป๋าสะพายของฉัน
"ทำอะไรร่วงอ่ะขวัญข้าว" เสียงพี่ข้าวฟ่างถามขึ้น
"อะไรอ่ะเจ๊" งงสิ ฉันทำอะไรร่วง
"ไม่รู้อ่ะ ได้ยินเสียงแป๊กแล้วก็กลิ้งไปใต้โซฟาโน้น" ฉันมองตามมือที่พี่ข้าวฟ่างชี้ เลยเดินไปดูใกล้ๆว่ามันเป็นอะไร
"อ๋อกำไลอ่ะค่ะ" ฉันลืมไปเลยนะว่าซื้อกำไลมา เลยหยิบมันขึ้นมาสวมใส่ข้อมือฝั่งซ้ายเสียเลย
"เออ...สวยดีนิ่" พี่ข้าวฟ่างหยิบข้อมือฉันดู
"สวยอ่ะสวยอยู่ แต่ก็แพงจังเจ๊"
"เท่าไหร่อะ 2,900 ดอลลาร์ฮ่องกง"
"อืม...แพงอยู่แต่ก็สวยช่างมันเถอะระดับแกแล้วของราคาเท่านี้ขี้ปะติ๋วน๊า"
"เนอะๆ"
ฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว แล้วก็แต่งหน้าบางๆ มัดรวบผม เปลี่ยนชุดใหม่
"ว่าแต่บ่ายนี้แกจะไปไหนมั้ยขวัญข้าว หรือจะนอนพักแล้วเจอกันคืนนี้เลย"
"ไปๆเจ๊ ลืมบอกไปเลยว่าจะไปเยาวราช ไปด้วยกันนะหาไรอร่อยๆกินและก็ไปดูงิ้วด้วย"
"ห่ะ! อะไรนะหาอะไรกินอ่ะพอเข้าใจ แต่ไปดูงิ้วนี่คือ?" พี่ข้าวฟ่างทำหน้างงที่ฉันบอกว่าจะไปดูงิ้ว
"ฮ่า ฮ่า ก็ตามที่บอกนั่นแหละเจ๊ ว่าแล้วก็ป่ะไปกัน"
ฉันลากแขนพี่ข้าวฟ่างออกจากคอนโด ตอนแรกว่าจะเอารถไป คิดไปคิดมาไปแท็กซี่น่าจะดีกว่าเผื่อค่ำจะได้เลยไปดริ้งค์กันต่อ เมาและจะได้ไม่ต้องเสี่ยงขับรถกัน
เยาวราช...
ตอนแรกที่มาด้วยกันพี่ข้าวฟ่างบอกว่าแค่จะมาเดินเป็นเพื่อนเฉยๆ สรุปเจ๊แกเจออะไรก็หิว อะไรก็อร่อยกลายเป็นว่ากินเยอะว่าฉันอีก
"ขวัญข้าว แล้วงิ้วแกแสดงกี่โมง"
"ทุ่มตรงอ่ะเจ๊ ดูสักแปบนะแล้วค่อยไปดริ้งค์ต่อ"
"ได้ๆ "
พอทุ่มตรงฉันกับพี่ข้าวฟ่างก็พากันไปที่โรงงิ้ว พวกเรานั่งแถวกลางแต่เยื้องๆกับเวทีเผื่ออยากกลับจะได้ออกง่าย
ดนตรีดังขึ้น งิ้วเริ่มแสดงโดยมีตัวพระเอกออกมาก่อน ต้องบอกเลยว่าขนาดแต่งหน้าเข้มๆฉันยังมองออกว่าพระเอกหล่อ หล่อกว่ารูปที่ลงในเพจเลย ส่วนนางเอกหน่ะหรอก็งั้นๆนะ
เรื่องราวที่แสดงเท่าที่แปลออกเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับประจีนสมัยโบราณประมาณว่าการแย่งชิงอำนาจ และเรื่องของความรัก
จริงๆฉันอยากดูให้จบเรื่องนะ แต่พี่ข้าวฟ่างแกอยากกลับเพราะตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าๆ
"นี่ๆ ขวัญข้าวกลับเถอะ"
"ต่ออีกหน่อยมั้ยเจ๊"
"พอๆ เราจะไปดริ้งค์กันต่อนะแกลืมแล้วเหรอ"
"เคๆ ไปก็ไป"
พวกเราออกจากเยาวราชเกือบๆสามทุ่มแล้ว ตอนแรกว่าจะกลับคอนโดไปเปลี่ยนชุดก่อนแต่พี่ข้าวฟ่างบอกเสียเวลาเมาก็ต้องเลยตามเลยไปเที่ยวแบบเหม็นๆนี่แหละ
พอถึงผับพวกเราก็สั่งเครื่องดื่มกันเลยเริ่มเผาหัวตั้งแต่ยังไม่สี่ทุ่มกันเลย
"ขวัญข้าวแกดูผู้ชายโต๊ะโน้นมองพวกเราใหญ่เลย" พี่ข้าวฟ่างสะกิดฉันมอง
"โต๊ะไหนอ่ะเจ๊"
"ซ้าย แล้วมองตรงไป" ฉันก็หันตามที่แกบอก
"โนว...ไม่เป๊กน้องเลย"
"แต่ฉันชอบว่ะ ดีจะได้ไม่ต้องแย่งกัน"
ฉันมองดูพี่ข้าวฟ่างแกเล่นหูเล่นตาให้หนุ่มโต๊ะที่ว่า แล้วทางนั้นก็เหมือนจะไม่ยอมกันด้วยสั่งเครื่งดื่มมาให้ ให้เด็กเสิร์ฟมาขอไอดีไลน์
จากนั้นเจ๊แกก็ถือแก้วเดินไปที่โต๊ะของผู้ชายคนนั้นเลย
"เดี๋ยวเจ๊มานะขวัญข้าว"
"เอ้า!...ทิ้งน้องเฉยเลย"
สรุปคืนนี้ฉันก็ต้องนั่งดื่มคนเดียวไปตามระเบียบเพราะเจ๊แกตกผู้ได้เรียบร้อย
แล้วทั้งคู่ก็เช็คบิลและออกจากร้านไป สักพักเสียงไลน์ฉันก็ดีงขึ้น
(ขวัญข้าวเจ๊ไม่ได้กลับด้วยนะ พอดีคุณณภัทรเค้าชวนไปดูงูที่ห้องเขา)
(เจ๊อยากดูงูอ่ะ)
สติ๊กเกอร์ยิ้ม
(ดูแลตัวเองด้วย...บาย)
ตอนแรกฉันก็ว่าจะกลับแล้วแหละเพราะเกิดอาการเซ็งขึ้นมา แต่ยิ่งดึกเพลงแม่งก็ยิ่งมันส์ฉันเลยแดนซ์ต่ออีกห้าบทเพลงรวดและกระดกแก้วติดต่อกันอีกห้าหกแก้วก่อนจะเช็คบิลกลับ
ฉันเรียกแท็กซี่กลับคอนโด ตอนออกมาก็ว่าตัวเองไม่เมานะนั่งไปนั่งมาพะอืดพะอมขึ้นมาเฉยเลย โชคดีที่ถึงคอนโดเร็วไม่งั้นร่วงแน่
พอก้าวออกจากลิฟท์ขาทั้งสองข้างก็เริ่มยืนไม่ตรงเดินก็เซซ้ายเซขวา พยายามตั้งสติเพราะไม่กี่ก้าวก็จะถึงหน้าห้องแล้ว ในหัวเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ตาก็มองทางเป็นภาพซ้อน
พอเปิดประตูได้เท่านั้นแหละขวัญข้าวก็ใส่เกียร์หมาเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเลยจ้า
อ้วก! อ้วก! อ้วก!
คืนนี้เป็นวันที่ฉันมิตรแท้กับชักโครกอีกแล้วเพราะแขนทั้งสองข้างต้องโอบกอดไว้แน่น แถมท่านั่งยังต้องคุกเข่าโก่งคอลง เพราะถ้าเป็นท่าอื่นมีหวังอ้วกฉันกระจัดกระจายทั่วห้องน้ำแน่ๆ
ฉันอ้วกอยู่นานกว่าจะได้ออกมาข้างนอก ดื่มน้ำไปอีกหนึ่งแก้วก่อนจะเข้านอน
"เฮ้อ ค่อยยังชั่ว"
กระเป๋าใบเล็กถูกขว้างลงบนโต๊ะข้างๆเตียงนอน จากนั้นฉันก็ล้มตัวลงนอนโดยที่ไม่อาบน้ำ ไม่เช็ดหรือล้างหน้าด้วยซ้ำ
เช้า....
"อื้อ...หนาว หนาวจัง"
ฉันหายใจไม่ค่อยออก เหมือนมีอะไรมากดทับที่ตรงหน้าอก แถมยังรู้สึกจั๊กกะจี้ตรงเต้านมด้วยทำไมเหมือนมันเปียกๆชื้นๆชอบกลพยายามดิ้นนะแต่มันเหมือนยิ่งดิ้นยิ่งหนัก
เหมือนมีมือใครมาจับมาลูบที่หัวของฉันพยายามลืมตาก็ลืมไม่ขึ้น พะอืดพะอมเวียนหัวเหมือนจะอ้วก
ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนฉันต้องโดนผีอำแน่ๆเลย ทำไมผีมันมาตอนเช้าได้นะ แล้วมันก็ลูบก็จับอยู่แบบนี้ไม่หยุดเลย
ฉันหายใจไม่ออกแล้วจะตายไหมเนี่ยทำไมเป็นแบบนี้ใครก็ได้ช่วยฉันที
- ผู้เขียน
