นารินรดากำลังจะถามต่อก็เป็นจังหวะที่ประตูลิฟต์กำลังจะเปิดออกพอดี บทสนทนาระหว่างเธอกับคุณหมอมาเฟียผู้เป็นสามีจึงต้องจบลงแค่ตรงนั้น
ถึงบทสนทนาจะจบลงทว่านารินรดาก็ยังไม่หยุดคิดต่อ เมื่อคิดที่จะเล่นละครตบตาผู้ใหญ่ที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนก็ต้องเล่นให้มันแนบเนียนสมจริง จะทำครึ่งๆกลางๆไม่ได้ เกิดถูกจับได้ขึ้นมาคนที่ตกที่นั่งลำบากก็ไม่พ้นเป็นเธอ
เมื่อคิดได้แบบนั้นจากตอนแรกที่ยืนห่างกันเกือบหนึ่งช่วงแขนนารินรดาก็เลยเป็นฝ่ายขยับเข้าไปใกล้ร่างสูงของสามีมากขึ้นจนหัวไหล่ชนกัน ทว่าแค่นั้นยังไม่เพียงพอเพราะเธอเพิ่มความน่าเชื่อถือขึ้นอีกขั้นโดยการยกแขนเรียวเสลาของตัวเองขึ้นคล้องแขนแกร่งของสามีฉับพลัน
“ทำอะไรของเธอ” เสียงเข้มที่เอ่ยถามพร้อมกับจังหวะการก้าวเดินที่ชะงักไปหนึ่งก้าวทำให้นารินรดาต้องรีบหันหน้าไปตอบก่อนจะถูกคนตัวสูงสะบัดแขนให้หลุดออกจากกัน
“เล่นละครไงคะ จะได้สมจริง เดี๋ยวคุณปู่ไม่เชื่อ”
“เธอ
