EP.2 กับดักร้าย
1104 คำ
บ้านซอยลึก
"ซี๊ด เบาๆ" เสียงร้องโอดโอยของหญิงสาวดังระงม เมื่อน้องสาวกำลังป้ายยาให้อย่างเบามือ
"ใครทำพี่นวลใจบอกหนูมานะเดี๋ยวหนูไปเอาคืนให้" นัวเนียย่นคิ้วขณะกำลังทายากลบรอยฟกช้ำให้กับพี่สาวอย่างเบามือที่สุด
“ช่างเถอะเขาก็ให้ทิปมาตั้งห้าพัน เยอะมากนะปกติได้ไม่เกินสองพัน” นวลใจโบกมือบอกปัดน้องสาวตัวเอง
“ห้าพันมันฟัดพี่อย่างกับห้าเเสน!” ยิ่งเห็นสภาพของพี่สาวเพียงคนเดียวของเธอ นัวเนียก็ยิ่งรู้สึกโมโห
“ช่างเถอะจะได้มีเงินจ่ายค่าเทอมไง”
“หนูได้ทุนเรียนฟรีนะพี่”
“แล้วค่าใช้จ่ายอย่างอื่นล่ะ เสื้อผ้าอุปกรณ์ไม่ต้องหรือไง”
“สอบตั้งหลายมหาวิทยาลัยดันไปติดที่ไฮโซซะงั้น” นัวเนียบ่นอย่างไม่สบอารมณ์นัก ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นยืน
''งั้น..หนูจะเอาสามีรวยๆ มาฝากพี่แล้วกัน เราจะได้สบายกันสักที" นัวเนียพูดหยอกพี่สาวที่แสนจะเรียบร้อยดั่งผ้าที่พับไว้ พี่นวลใจจะได้ลืมเจ็บ
"นัวเนีย!"
"ไม่ดีเหรอจ๊ะ...ใช้เงินผัว ฮ่าๆ" นัวเนียขยิบตา ส่งยิ้มให้อีกฝ่ายจนตาหยี
"ไม่ต้องเลยตั้งใจเรียนก็พอ ฮ่าๆ" นวลใจอมยิ้ม ตอบกลับอย่างเอ็นดู
สาวน้อยเข้าไปกอดพี่สาวสุดที่รักเอาไว้อย่างเบามือ แม้ภายในใจจะยังรู้สึกขุ่นเคืองคนที่ทำให้พี่สาวเธอเป็นแบบนี้อยู่ก็ตาม
เช้าต่อมา
"พี่นวลใจไปเฝ้าซ่องให้เจ๊ติ๋มสินะ เฮ้อทำไมไม่ให้เราทำงานบ้าง...ออกไปตลาดดีกว่า'' หลังจากเเต่งตัวเสร็จสรรพเธอก็สวมหน้ากากกันโควิด แต่ก่อนจะเปิดประตูหน้าบ้านออกไปก็เห็นใครบางคนยืนชะเง้อมองเข้ามาที่หน้ารั้วอยู่
นัวเนียเพ่งมองอยู่นานก็ยังไม่คุ้นหน้าจึงตัดสินใจเดินเข้าไปถามอีกฝ่าย
"มาหาใครเหรอคะ" คนตรงหน้าตัวสูงมาก มากเสียจนไม่รู้ว่ากินยีราฟเข้าไปหรือเปล่า
"รู้จักคนในบัตรนี้ไหม พอดีลืมเอาไว้เลยเอามาคืนให้" คนตัวสูงยื่นบัตรพร้อมกระเป๋าสตางค์ใบเล็กให้นัวเนียดู
สาวน้อยรับมาดูจึงได้รู้ว่านี่คือบัตรของพี่สาวตัวเอง แสดงว่าเขาคนนี้ก็คือไอ้นั่นที่ทำแบบนั้นกับพี่สาวของเธอสินะ
"อ๋อ..ไอ้คนโรคจิตนี่เอง" นัวเนียหลุดปากพูดอย่างขุ่นเคืองใจ เมื่อนึกย้อนไปถึงสภาพบอบช้ำของพี่สาวตน
''พูดว่าไรนะ!?"
"ปะ..เปล่าค่ะ หนูรู้จักพอดี งั้นเดี๋ยวหนูเก็บส่งคืนให้นะคะ พี่ชื่ออะไรคะ''
"ป๊อกเบิ้ล...งั้นไปละโคตรเสียเวลาเลย"
"เสียเวลา..." เป็นพวกซาดิสม์ไม่พอแถมยังหยิ่งผยอง ชอบทำท่าทางดูถูกคนอื่นไปทั่วอีก หึ กล้าดียังไงมาทำร้ายพี่สาวของเธอกัน
นัวเนียมองตามแผ่นหลังชายคนนั้น พยายามจำหน้าเขาไว้ ในขณะที่ป๊อกเบิ้ลผู้คืนของเสร็จแล้วก็รีบขับรถออกไปทันที
บนรถ
"ไอ้ห่ายัดก็ดันมีธุระกับพ่อพอดีอีกไอ้ฉิบหาย! เอาก็ไม่ได้เอาด้วยแล้วใช้กูมาคืนบัตรให้เฉยเลย'' ป๊อกเบิ้ลบ่นอย่างไม่สบอารมณ์นัก ถ้าไม่ใช่เพราะมันขอร้องให้เขาเอาบัตรมาคืนให้เขาก็คงไม่มาให้เสียเวลาหรอก
เอี๊ยด โต๊ม!
''เชี่ย!" อยู่ๆ รถเขาก็เสียหลักบังคับพวงมาลัยไม่ได้จนต้องหักหลบไปชนเข้ากับต้นไม้อย่างจัง ดีที่ขับมาไม่เร็วมากเท่าไหร่
ป๊อกเบิ้ลรีบลงจากรถมาตรวจเช็กความเสียหายด้วยความหงุดหงิด
"เชี่ยแม่ง! มีไม้ติดตะปูมาได้ยังไงวะ" ชายหนุ่มหายใจแรงอย่างไม่สบอารมณ์ อยู่ดีไม่ว่าดีก็มีไม้หน้าสามกระเด็นมาใส่ล้อรถเขาเต็มๆ เฉยเลย แถมยังมีตะปูฝังติดมากับไม้ด้วยอีก อะไรจะซวยขนาดนี้วะ
มุมป่าไม่ไกลนักมีสาวน้อยสุดแสบกำลังหัวเราะร่าให้กับวีรกรรมของตนอยู่
“คิก คิก สมน้ำหน้าไอ้คนโรคจิต กล้ามาทำให้พี่นวลใจมีแผลเป็นรอยเหรอ!” ต้องขอบคุณทางลัดที่ทำให้วิ่งมาดักรอได้ทัน ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็คุ้มค่าเพราะได้แก้แค้นให้พี่สาวของเธอ
ร้านไอติม
"เฮ้ย! เดี๋ยวเขาก็ตายหรอกอีนัวเนีย มึงทำเกินกว่าเหตุไปไหมติดคุกนะเว้ย" แอปเปิ้ลเตือนนัวเนียด้วยความเป็นห่วง
“กูลืม! ตอนนั้นมันโมโหมากๆ จนคิดไรไม่ออกเลย ว่าแต่...แอปเปิ้ลมึงซื้อชุดนักศึกษาหรือยัง”
แอปเปิ้ลส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะตอบกลับ “ยัง รอพ่อส่งเงินมาให้พักนี้แม่ขายผลไม้ไม่ค่อยดีเลย
“แล้วเสือกสอบติดที่เดียวกับกูอีก ฮ่าๆ” นัวเนียหัวเราะให้กับโชคชะตาของเธอและเพื่อน
“เฮ้อ! เมื่อไหร่จะรวยวะ” แอปเปิ้ลพึมพำอย่างตัดพ้อ พอนัวเนียได้ยินก็พลันนึกถึงหน้าพี่สาวของตน สีหน้าท่าทางของเธอก็ห่อเหี่ยวลงทันที
นัวเนีย/แอปเปิ้ล “เฮ้ออ!”
มหาวิทยาลัยเอกชน คณะภาษา
"บาทเดียวดูเพลิน อะไรไม่เกินเมียงู ลูบได้คลำได้ ลูบได้คลำได้ แต่อย่าเอาไม้ไปแหย่รู" เสียงนักศึกษาต่างร้องเพลงขณะทำกิจกรรมรับน้อง นัวเนียกับแอปเปิ้ลก็นั่งปรบมือด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
"อีนัวเนีย..มึงว่าไหม ที่นี่มีแต่ไฮโซมึงดูคนสวยๆ ที่ชื่อต้นหอมสิ นั่นตุ้มหูหรือหอมหัวทอดมาเป็นวงใหญ่เชียว'' แอปเปิ้ลสะกิดพร้อมกระซิบคุยกับนัวเนียเบาๆ
"ไม่ใช่เว้ย...นั่นห่วงลอดปลาโลมาสวนสัตว์เหอะ! ฮ่าๆ" นัวเนียหยอกล้อกลับอย่างขบขัน
“เฮ้ย!!!” เสียงตะโกนดังสนั่นมอ ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาคนเดินมาหยุดตรงหน้าสองสาวแล้วตะคอกใส่
"นี่มันรับน้องนะครับโปรดอย่าคุยกันสนใจกิจกรรมหน่อยเฮ้ย"
"..."
"มองหน้าหาเรื่องเหรอ"
"ปะ...เปล่าค่ะ"
"หรือมองหน้าหาผัว"
วิ๊ดวิ้วว ฮ่าๆ เสียงร้องโห่เชียร์กระหึ่ม เมื่อชายคนดังกล่าวโน้มตัวลงมากระซิบสาวน้อยที่กำลังนั่งอึ้ง ก่อนที่เขาจะเดินจากไป
"เชี่ย!" นัวเนียสบถออกมาด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นหน้าค่าตาผู้ชายที่ยืนส่งสายตากวนตีนมาให้เมื่อกี้นี้
เขาเป็นคนเดียวกับผู้ชายที่เธอเคยลอบทำร้ายในวันนั้น เพราะว่าเขาทำให้พี่นวลใจต้องเจ็บตัว สงสัยเป็นเพราะวันนั้นเธอใส่แมสเขาเลยเลยจำไม่ได้
- ผู้เขียน
