EP.3 ตระกูลเสือปะทะนัวเนียทุ่งลุยลาย
1121 คำ
พักเที่ยง
"อุ๊ย! ขอโทษที" เสียงสาวสวยปีสองพูดอย่างมีจริต เมื่อตนเองเดินมาชนไหล่ของแอปเปิ้ล เธอมีหุ่นบางเฉียบแถมยังดัดผมลอนและมีแววตาร้ายกาจ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่” แอปเปิ้ลโบกมือเชิงไม่เป็นไร แต่เหมือนอีกฝ่ายตั้งใจจะเข้ามาหาเรื่องอยู่แล้ว
“ฉันชื่อดาวนี่...แล้วใครพี่เธอมิทราบ”
กลุ่มเพื่อนๆ ของดาวนี่ที่ได้ยินก็พากันหัวเราะเยาะอย่างชอบใจ ก่อนที่ดาวนี่และเพื่อนสาวอีกสองคนจะเดินบิดตูดจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเย้ยหยัน
แอปเปิ้ลได้แต่กำหมัดแน่นชักสีหน้าใส่ เธอรั้งตัวเองเอาไว้เพราะยังไม่อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกที่มาเรียน
โรงอาหาร
"เมื่อกี้พี่เเกล้งเพื่อนหนูเหรอ?" นัวเนียเดินตรงเข้ามาเอ่ยถามรุ่นพี่ที่นั่งล้อมวงกันอยู่เสียงเรียบ
"เรียกชื่อดิวะ คนที่มึงคุยด้วยชื่อน้องดาวนี่เธอเป็นเด็กของกู...อย่ามายุ่ง" ป๊อกเบิ้ลพูดแทรกขึ้นมาทันที
"ดาวนี่...อ๋อ...บูดเเล้วนี่" นัวเนียยิ้มมุมปากก่อนจะสวนกลับด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
"ที่มึงคอยตามกูมาเพราะแอบชอบกูใช่ไหม ฮะ! ยัยเด็กปีหนึ่ง" ป๊อกเบิ้ลลุกขึ้นยืนพูดอย่างมั่นใจในเสน่ห์ของตนเอง
คนตัวเล็กที่ได้ยินก็เดินเข้าใกล้อีกฝ่าย ก่อนที่ทั้งคู่จะส่งสายตาปะทะกันราวกับต้องการประกาศสงคราม
"ผู้ชายที่ใช้ร่างกายเปลืองอย่างพี่...หนูไม่เอามาทำพันธ์ให้ช่องคลอดติดกามโรคหรอกนะคะ" สาวน้อยพูดขณะที่แหงนหน้าขึ้นจ้องหน้าเขาเล็กน้อย เนื่องจากความสูงของเธออยู่ที่ระดับอกของป๊อกเบิ้ลเท่านั้น
"เยสเข้! ปากร้ายกว่ามึงอีกไอ้เบิ้ล ฮ่าๆ" เพื่อนๆ ต่างพากันหัวเราะชอบใจเพราะปกติไม่มีใครเถียงป๊อกเบิ้ลได้
"ระวังช่องคลอดมึงเอาไว้ดีๆ ก็แล้วกัน เมื่อไรเผลอกูจะยิงให้พรุนไม่ต้องได้เยี่ยวกันเลย อีเด็กบ้า!" ป๊อกเบิ้ลเท้าเอวส่งสายตาเย็นชา ลมหายใจพ่นถี่ขึ้นอย่างโมโห
หมับ
แอปเปิ้ลที่วิ่งตามนัวเนียมารีบเข้ามาคว้าเเขนเธอเอาไว้เชิงห้าม เพราะตอนนี้ทุกคนต่างจดจ้องมาที่เธอกันหมด
"ไปกันก่อนเถอะนัวเนีย! นี่เพิ่งเปิดวันแรกอย่ามีเรื่องสิ ชุดกูซื้อมายังใช้ไม่คุ้มเลย" แอปเปิ้ลกระซิบโน้มน้าวนัวเนียพร้อมกับเขย่าแขนเล็กของเธอเบาๆ
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" นัวเนียหันไปเบะปากใส่คนหลงตัวเองตรงหน้า
"กูคนไม่ใช่ธนาคารมึงมาฝากทำเชี้ยไร" ป๊อกเบิ้ลก็สวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้
สุดท้ายแอปเปิ้ลก็ลากนัวเนียออกไปได้ โดยที่สายตาของเธอยังจ้องสู้กับป๊อกเบิ้ลที่ยืนขมวดคิ้วอยู่อย่างไม่ละสายตา
"พี่ป๊อกเบิ้ลคะ เด็กปีหนึ่งคณะพี่ก้าวร้าวจังเลย ดาวนี่ไม่ยอมนะ" สาวสวยพูดขณะเกาะแขน เธอซบหน้าลงบนแผงอกชายหนุ่มอย่างออดอ้อน
ตึกคณะภาษา
"รับน้องปีนี้กูจะเเกล้งให้เข็ดพวกมึงต้องช่วยกูนะไอ้ยัดไอ้เท่" ป๊อกเบิ้ลชักชวนเพื่อนสนิท สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดก็คือพวกผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองเก่งกว่าผู้ชาย อยากรู้นักว่าถ้าโดนแกล้งแบบจัดหนักชนิดเสือชนจะกลัวจนหัวหดขนาดไหน
หลายวันต่อมา มหาวิทยาลัยเอกชน
"เนี่ย...ต้องมารับน้องที่มหาวิทยาลัยสามวัน อาทิตย์หน้าก็ต้องไปรับน้องที่ทะเลอีก" แอปเปิ้ลบ่นพึมพำ
“ไม่ชอบเลย” นัวเนียเองก็บ่นอย่างเซ็งๆ
“ก็มึงว่ายน้ำไม่เป็นนี่นะ ฮ่าๆ”
“ก็กูเคยจมน้ำตอนเด็กๆ พูดละขนลุก”
รุ่นพี่ทุกชั้นปีตั้งแต่หนึ่งถึงห้าต่างเข้ามายืนเรียงหน้ากระดานเพื่ออธิบายถึงขั้นตอนการรับน้อง
"พี่ป๊อกเบิ้ล...หล่อรวย ท่อนใหญ่กว่าขาเห็นใครๆ ก็พูดแบบนี้" เสียงซุบซิบของสาวๆ เมื่อได้เจอกับป๊อกเปิ้ล หนุ่มหล่อชื่อดังที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้า
"ถ้าใหญ่กว่าขาก็มะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว"
ทุกสายตาหันมองมาจดจ้องนัวเนียที่พูดแทรกขึ้นมาเสียงดังเมื่อกี้นี้ทันที
"ปากมึงเพลาๆ บ้างนะล่อตีนตลอดอีนัวเนีย ฮ่าๆ" แอปเปิ้ลกระซิบพยายามกลั้นขำสุดชีวิต
หลังตึก
"กิจกรรมแรก...เก็บขวดแก้วที่ซ่อนไว้ มึงคิดดูสิใครมันจะไปรู้ตึกคณะตั้งกว้าง"
นัวเนียกับแอปเปิ้ลเดินตะเวนหาจนทั่วก็ยังไม่เจอเลย หาอยู่สักพักเสียงฝีเท้าหลายคู่ก็เดินตรงเข้ามายังที่สองสาวยืนอยู่
"หาเจอยังเขาจะกลับที่พักกันหมดแล้วน้องกระดูกสั้น"
"เบาๆ ไอ้ป๊อกเบิ้ล ฮ่าๆ"
ป๊อกเบิ้ลเดินมายืนประจันหน้าสาวน้อย ความสูงที่แตกต่างเห็นได้ชัดเจนเมื่อหัวของนัวเนียอยู่ใกล้เพียงอกแกร่งของป๊อกเบิ้ลเท่านั้น
"ตัวเตี้ยยังไม่เจียมสูงกว่าหลักกิโลนิดเดียว'' ผู้ที่เพิ่งพ่นคำแซะสุดแสบคือป๊อกเบิ้ล ตอนนี้เขากำดังด่าเด็กบ้าที่คิดว่าตัวเองเจ๋งมากนักอยู่
"หนูไปยืนเตี้ยบนหัวพี่เหรอ...เห็นแบบนี้หนูเคยทำธุรกิจเกี่ยวกับการบินมาก่อนนะ" ‘นัวเนีย' โต้กลับ เธอกำลังยืนเถียงกับรุ่นพี่ที่เอาแต่ใจสุดๆ เท่าที่เธอเคยเจอมาเลย
"อย่างมึงคงเป็นได้แค่พนักงานถูพื้นเพราะอายุสิบแปดแต่ความสูงคงไม่ถึงเกณฑ์สมัครแอร์โฮสเตสหรอก หึ!" ป๊อกแปดเลิกคิ้วตอกกลับอย่างหมั่นไส้
"ผิดแล้ว! นี่ขายนกกระจิบอยู่หน้าวัดต่างหาก" เธอเชิดหน้าตอบกลับอย่างมั่นใจ
"สาธุได้บุญ...ถุ๊ย!ถุ๊ย!ถุ๊ย! อีสัส" ป๊อกเบิ้ลทนไม่ไหว แทบอยากจะตบให้อีกฝ่ายหายกวนตีนสักทีนึง
"คนเรียนเก่งแบบพี่ระวังจะเป็นบ้าตาย อ๋อ...ไม่หรอกคงเป็นเอดส์ตายก่อนมากกว่า" นัวเนียเบ้ปากพูด ทำเอาป๊อกเบิ้ลหัวร้อนขึ้นอีกระดับ
"ระวังไว้เถอะ 'ตีนกูไม่มีเบรก' เดี๋ยวถีบปากแม่ง!" ป๊อกเบิ้ลจ้องหน้าอย่างขุ่นเคือง ความยโสของอีกฝ่ายทำเขาของขึ้นสุดๆ
“เป๊ง! ยกที่หนึ่งเริ่มได้” เพื่อนๆ ในกลุ่มป๊อกเบิ้ลพากันเอ่ยปากทำเสียงล้อเลียนกันอย่างชอบใจ
''เอาล่ะวันนี้กูได้ดูมวยคาดเชือก ป๊อกเบิ้ลศิษย์ตระกูลเสือ ปะทะ นัวเนียศิษย์แสบทุ่งลุยลาย!"
“เชอะ!” นัวเนียสะบัดหน้าหนีจนผมยาวสะพัดปลิวสะบัด
“คอหักมากูไม่รู้ด้วยนะสะบัดเชี่ยอะไรขนาดนั้น สันนิบาตแดกคอมึงเหรอ!”
บอกตามตรงเลยว่าเขาโคตรจะหมั่นไส้อีเด็กเตี้ยนี่จริงๆ
- ผู้เขียน
