“โอ๊ะ! ข้างหน้ามีคุณลุงขายไอติมกะทิด้วย คุณจอดให้หนูซื้อหน่อยได้ไหมคะ”
“อืม”
มิรานั่งก้นแทบไม่ติดเบาะอยู่แล้ว เมื่อเห็นไอศกรีมกะทิของโปรด ดวงตากลมโตเป็นประกายทันทีที่เห็นของกิน เมื่อคาร์มินจอดรถให้แล้ว หญิงสาวรีบวิ่งแจ้นลงไปซื้ออย่างไม่รีรอ
“เอาอันนึงค่ะคุณลุง”
“ได้จ้ะหนู”
เธอยืนมองคุณลุงตักไอศกรีมกะทิใส่ถ้วยที่เป็นกะลามะพร้าวด้วยท่าทางตื่นเต้นและดีใจ เมื่อได้มาแล้วจึงควักเงินออกมาจ่าย แล้วเดินกลับไปที่รถของคุณคาร์มิน
“กินด้วยกันไหมคะ”
“ไม่ล่ะ คาดเข็มขัดด้วย” ได้ของกินแล้วลืมคาดเข็มขัดนิรภัยจนเขาต้องเตือน
มิรานั่งตักไอศกรีมกินอย่างเอร็ดอร่อย แววตาอัดแน่นไปด้วยความสุขที่เอ่อล้นออกมา
“ฮืออ อร่อยจัง…” อร่อยจนน้ำตาแทบไหล
คาร์มินหันไปมองคนข้างกายที่พูดคนเดียว พลางถอนหายใจแล้วส่ายหน้าไปมา ปล่อยมิราอยู่กับของกินโดยไม่ขัดจังหวะแห่งความสุข
•••
“ขอบคุณที่มาส่งหนูนะคะ” เกรงใจเขาเหมือน
