“ขับรถกลับดีๆ นะคะ” เธอเดินออกมาส่งคุณคาร์มิน นอกจากเขาจะช่วยเธอและแม่แล้ว ยังช่วยเก็บกวาดบ้านที่เละเทะเพราะฝีมือของพ่อ ที่เคยมองเขาว่าเป็นคนไม่ดี บางที…อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้รู้จักเขาทั้งหมด เลยทำให้มองว่าคุณคาร์มินไม่ใช่คนดี
ใช่ เขาไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีข้อดีอยู่เลย…
คาร์มินมองหน้าผากมิราที่มีผ้าก๊อซสีขาวปิดรอยแผลจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสเบาๆ การกระทำของอีกฝ่ายทำให้คนตัวเล็กยืนตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“เจ็บไหม”
เป็นคำถามทั่วไป แต่พอออกจากปากเขากลับมีผลต่อหัวใจของเธอ
“นิดหน่อยค่ะ กินยาแก้ปวดคงดีขึ้น คุณกลับเถอะค่ะ มันดึกมากแล้ว”
“พรุ่งนี้ฉันจะไปรับที่โรงเรียน”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอแค่กลัวว่าเหตุการณ์มันจะซ้ำรอยอีก เลยตัดปัญหาโดยการปฏิเสธไปตรงๆ
“สอบเสร็จกี่โมง”
“เดี๋ยวหนูกลับเองค่ะ”
“ฉันจะไปรับ”
เธอมองหน้าคุณคาร์มินแล้วถอดถอนหายใจ ไม่เคยปฏ
