ปัง…
คาร์มินปิดประตูเพนท์เฮาส์ลง ส่วนมิราเดินไปหย่อนตัวนั่งลงโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ในหัวเต็มไปด้วยความคิดมากมาย จนรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาบีบรัดสมอง
“หิวไหม”
“หนูยังไม่ค่อยหิว”
“อืม” เขาตอบรับสั้นๆ ในลำคอ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบเครื่องดื่มออกมารินใส่แก้ว
“หนูขอแก้วนึงได้ไหมคะ”
มือที่กำลังรินเครื่องดื่มลงแก้วหยุดชะงักทันที สายตาคมเข้มปรายมองมิรา เขาไม่ตอบ แค่พยักหน้าให้เป็นคำตอบเท่านั้น หยิบแก้วอีกใบมาวางไว้แล้วรินลงในปริมาณที่พอดี จากนั้นถือไปยื่นให้มิรา
“หนูไม่เคยลองเหล้าแบบนี้มาก่อนเลย” รสชาติไม่เหมือนที่เธอเคยดื่มมาก่อน พอจิบไปจิบมารู้สึกชอบขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ขออีกได้ไหมคะ”
“มันแรงนะ คนคออ่อนแบบเธออาจจะเมาได้ง่าย”
“ดูถูกหนูเหรอ” เธอมองหน้าคุณคาร์มินอย่างเอาเรื่อง พอมีแอลกอฮอล์ไหลเวียนในร่างกาย ก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นรวมถึงเขาด้วย
“จะรอดู” เขาลุกขึ้นไปหยิบขวดแอ
