“ให้ขวัญกับพวกแกนอนอยู่ห้องรับแขกด้านล่าง พวกเราเป็นแค่แขกของคุณไฟชั่วคราว ไม่สะดวกขึ้นไปนอนร่วมห้องเตียงเดียวกันกับคนแปลกหน้า พรุ่งนี้ขวัญจะรีบพาลูกๆ ของขวัญกลับบ้านของเราทันที ไม่อยู่รบกวนคุณไฟนานนะคะ”
ขวัญข้าวรีบพูดสวนดักคออีกฝ่ายราวกับรู้ทัน แค่มองตาของเขาก็เดาออกว่าพระเพลิงไม่หยุดระรานเธอกับลูกแฝดสองคนแค่นี้ เขาพยักหน้าเฉยๆ แต่ไม่ทำตาม
“แต่พี่อยากให้เราอยู่ด้วยกันที่นี่ตลอดไป”
คำพูดชวนหยอดคำหวานเลี่ยนจากผัวเก่าทำเอาขวัญข้าวคอตั้ง เชิดหน้าใส่ เรื่องอะไรเธอจะยอม
“ฝันไปชาติหน้าเถอะ!”
มองเขาด้วยสายตาตัดพ้อน้อยเนื้อต่ำใจ โชคชะตาเธอกับเขามันจบกันไปตั้งหกปี ตั้งแต่พระเพลิงขอหย่ากับภรรยาที่ไม่ได้รักแต่ต้น
“คุณลุงรู้จักกับคุณแม่ขวัญด้วยเหรอครับ/ทำไมคุณลุงถึงไม่บอกพวกเราล่ะ”
พระเพลิงยืนอุ้มลูกชายฝาแฝดคุยกับภรรยาเก่าจนลืมไปว่าพวกเด็กสองคนก็อยู่ฟังสิ่งที่พ่อแม่แทบใกล้จะทะเลาะกัน ขวัญข้
