ดาวรู้สึกตัวอีกที่ในสายของวันรุ่งขึ้นด้วยอาการปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงน้องสาวเธอที่รู้ได้เลยว่ามันคงบวมแน่ ๆ เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไปตอนไหน ดาวหันมองร่างสูงที่ยังนอนกอดเธออยู่พร้อมถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“จนได้สินะ”
ดาวพึมพำออกมา อดหวนคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ ดันปล่อยตัวปล่อยใจกับเขามากไป ทีนี้จะทำยังไงต่อดีเนี่ย
ดาวลุกขึ้นนั่งมองคนที่ยังหลับอยู่ด้วยความสับสน แม้จะบอกว่าเธอรักเขา แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเลยเถิดมาถึงขนาดนี้ ไม่ใช่ไม่มีความสุขนะ แต่มันมีความสุขมากต่างหาก มากจนน่ากลัว....
“ตื่นไวจัง เป็นไงบ้าง”
เทวาที่เพิ่งตื่นเงยหน้าถามคนตัวเล็กที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่ ดาวมองค้อนก่อนจะตอบกลับมา
“นายมันใจร้ายที่สุด ฉันเมื่อยไปทั้งตัวเพราะนายเลย”
เทวาส่งยิ้มให้ก่อนจะดึงเธอลงมาหา
“ว๊ายย ทำอะไรเนี่ย”
ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ในวงแขนแข็งแรง
“อยู่นิ่ง ๆ สิ เดี๋ยวมันตื่นนะ”
“อะไรตื่
