“แม่คะ!!”
ร่างบางสลัดมือวาฬออกวิ่งกลับไปหาแม่ที่ค่อย ๆ ทรุดตัวลง ไวท์ยังคงกระหน่ำยิงอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้เขาสติหลุดไปแล้ว
ดาวทรุดตัวกอดแม่ไว้แน่น เลือดไหลทะลักออกจากปากแผลไม่หยุด จนทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด
“แม่ทำใจดี ๆ ไว้นะคะ หนูจะพาแม่ไปหาหมอ พี่วาฬ ช่วยหน่อยค่ะ”
ดาวตั้งสติหันไปเรียกวาฬให้เข้ามาช่วย แต่ยังไม่ทันที่วาฬจะก้าวเข้ามา เทวาก็โผมากอดเธอไว้แน่น เขาเอาตัวเองมาบังกระสุนได้อย่างฉิวเฉียด
ปัง!
“อึก ดาวเป็นไรไหมครับ”
กระสุนพุ่งปักเข้าไหล่เขาอย่างจัง เทวาข่มความเจ็บไว้ก่อนจะตะโกนแข่งกับเสียงปืน
“หยุดบ้าได้แล้วครับ คุณจะฆ่าเมียกับลูกตัวเองหรือไงกัน!!”
เสียงตะโกนนั้นช่วยดึงสติไวท์ให้กลับมา ควันจากระเบิดจางหายไปจนเกือบหมด ไวท์หันมองไปรอบ ๆ มีคนเจ็บหลายคนทั้งคนของเขาเองและคนของเทวาด้วย ก่อนที่สายตาเขาจะหยุดที่ดาหลา
“ดาหลา... ดาหลา!!!”
“อย่าเข้ามานะ! เพราะพ่อ แม่ถึงได้เป็นแบบนี้
