หลังจากนั่งคุยกันซักพัก พิกุลก็ขอตัวกลับไปดูแลดาหลา เธอบอกกับดาวว่าไม่ต้องห่วง เธอจะดูแลท่านให้ดีที่สุด มันทำให้ดาวโล่งใจไปได้นิดหน่อย
พอคล้อยหลังพิกุลไปไม่นานเทวาก็กลับมาจากการประชุม เขาเดินปลดกระดุมข้อมือเข้ามา พร้อมกับสั่งงานลูกน้องไปด้วย
“เพิ่มคนดูแลรอบ ๆ คาสิโน จับตาดูกลุ่มที่บอก....”
เขาหันมาเห็นดาวนั่งส่งยิ้มแป้นให้ ร่างสูงชะงักนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอ
“ตื่นแล้วเหรอยัยขี้เซา หลับนานเกินไปแล้วนะ”
ลูกน้องที่ตามมารีบเดินเลี่ยงออกไป ในสายตาเทวาตอนนี้ นอกจากเธอเขาก็มองไม่เห็นใครอีกแล้ว
"ทำงานเหนื่อยไหม”
เป็นคำถามง่าย ๆ แต่คนฟัง ฟังแล้วรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่เหนื่อย แต่คิดถึง เธอหลับไป 2 วันเลยรู้ไหม”
“อื้อ พิกุลบอกแล้วล่ะ ขอโทษนะ”
“ขอโทษทำไม เธอไม่ได้ผิดอะไร ไอ้หมอก็บอกว่าเดี๋ยวเธอก็ตื่น ฉัน... ฉันแค่เป็นห่วง”
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงไง มานี่ม่ะ”
เธออ้าแขนออกเหมือนเด็ก
