ตอนแรกนึกว่าจะได้เจอคนที่ชื่อเทวา แต่กลับได้เจอคนที่ชื่อเร็นแทนซะงั้น ถึงแม้ไม่อยากมาเจอไอ้หมอนี่เท่าไหร่นัก แต่ถ้าเพื่อพี่ดาวฉันก็จะยอมมาเจอแล้วกัน
“เธอมาช้าชะมัด ช้าขนาดนี้ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ”
เจอหน้าปุ๊บก็กัดฉันเลย ในปากเลี้ยงหมาไว้กี่ตัวเนี่ย
“รีบขนาดนี้ ไม่มาตั้งแต่เมื่อวานล่ะ นายหน้าจืด”
เพราะเขาชอบทำหน้านิ่ง ๆ แม้แต่ตอนด่าฉัน ฉันเลยแอบเรียกเขาว่านายหน้าจืดอยู่ในใจ
“เธอนี่มัน นอกจากจะกัดเจ็บแล้วยังด่าได้เจ็บอีกนะ ยัยลูกหมา”
กริ๊ดดด มันด่าฉันเป็นลูกหมา ไอ้บ้านี่ ถ้าไม่ติดว่าต้องมาคุยธุระกันนะ ฉันไม่มีทางยอมมาเจอเขาแน่ ๆ
“รีบ ๆ เอาของที่คุณดาวฝากมาให้ฉันได้แล้ว นายฉันรอที่รถ”
“แล้วทำไมเขาไม่ลงมาเอง”
“ไม่ใช่เรื่องที่ลูกหมาอย่างเธอต้องรู้”
“!!!”
ฉันกัดฟันกรอด ๆ ข่มความอยากข่วนหน้าเขาไว้ในใจก่อนจะส่งจดหมายที่พี่ดาวเขียนให้เขา
“อย่าเพิ่งไปไหน รอคำตอบที่นี่”
พอได้จดหมายเขาก็ล
