หลังจากที่ตกลงกันว่าเทวาจะให้เวลาเธอ มันก็ผ่านมา 4 วันแล้ว เวกัสยังไม่มีท่าทีจะกลับมา แถมเทวาเองก็ยุ่งกับการเตรียมการของตัวเองจนไม่สามารถมาหาเธอได้ ดาวเริ่มกระวนกระวายใจ เธอกินไม่ได้ นอนไม่ค่อยหลับจนตอนนี้ซูบผอมไปหมด
“พี่ดาวกินข้าวหน่อยนะคะ”
พิกุลเอ่ยปากขอร้องเธอในเช้าของว่าที่ห้า เพราะหลายวันที่ผ่านมาเธอแทบไม่แตะอะไรเลย
“พี่ยังไม่หิวเลย กุลกินก่อนเถอะ”
ดาวหันไม่ตอบพิกุลแล้วนั่งเหม่อไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิม พิกุลลอบถอนหายใจก่อนจะพูดต่อ
“แต่พี่ดาวยังไม่ได้กินอะไรเลยนะคะ กินซักหน่อยเถอะคะ จะได้มีแรงคิดหาวิธี”
สุดท้ายก็แพ้สายตาเว้าวอนของพิกุล ดาวยอมกินอาหารที่พิกุลเตรียมไว้ แต่กินไปได้ไม่กี่คำเธอก็อิ่มแล้ว
“พี่อิ่มแล้วล่ะ เก็บไปเถอะ”
ดาวพูดพร้อมกับลุกไปนั่งริมหน้าต่างตามเดิม เธอไม่ได้ออกจากที่นี่มาเกือบเดือนแล้ว ทั้งอึดอัด ทั้งเบื่อ ทั้งกังวลในเวลาเดียวกัน
พิกุลไม่รู้จะทำอย่างไร เธอได
