เช้าวันจันทร์ คุณลุงกับคุณป้าต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ซึ่งน้าเพิ่มต้องขับรถให้และต้องออกเดินทางแต่เช้า ฉันเลยต้องเดินไปโรงเรียนพร้อมกับคีตะ
ระหว่างทางที่เดินตามหลังคีตะ ฉันรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้ เขาเองก็เงียบไม่พูดอะไรสักคำ ยิ่งทำให้เราสองคนดูห่างเหินกันขึ้นไปอีก
พอไปถึงหน้าโรงเรียน นักเรียนหญิงหน้าตาสะสวย หุ่นซูเปอร์โมเดลก็ยืนกอดอก ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดรอคีตะอยู่ เขาเห็นก็เอ่ยทัก แต่อีกฝ่ายตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างสุดฤทธิ์
"มาถึงนานแล้วเหรอ"
"ก็นานพอจะเห็นว่านายมาโรงเรียนพร้อมยัยนี่ ไหนสัญญากันแล้วไงว่าไม่ยุ่งเกี่ยวกับยัยต้นเตยนี่อีก สัญญาไม่เป็นสัญญา ไม่กลัวว่าฉันจะผิดสัญญาบ้างเหรอ"
โห! นี่เขาเป็นห่วงความรู้สึกยัยนั่น จนถึงกับสัญญาเลยเหรอว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฉัน มิน่าล่ะ ถึงได้ดูเฉยชากับฉันนัก
"ฉันไม่ได้ยุ่งกับยัยนี่สักหน่อย แค่บังเอิญเจอกันระหว่างทาง อย่าคิดมากเลยน่า"
เขาพยา
