"อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง"
สาธุ...
วันนี้เมื่อแปดปีที่แล้วเป็นวันที่คุณพ่อกับคุณจากฉันไปอย่างไม่มีวันกลับ และอีกสองวันก็จะเป็นวันคล้ายวันเกิดครบปีที่สิบแปดของชีวิตที่เกือบจะไร้ญาติขาดมิตรของฉัน
วันนี้ในทุกๆ ปี ฉันจะลุกมาใส่บาตรทำบุญไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ก่อนจะโรงเรียน โดยมีคุณป้าและน้าพรตื่นมาทำอาหารให้แต่เช้า
"ใส่บาตรเสร็จแล้ว กลับเข้าข้างในดีกว่านะจ๊ะต้นเตย วันนี้ดูเหมือนฝนจะตกเลย"
หลังจากใส่บาตรเสร็จคุณป้าก็ชวนกลับเข้าบ้าน ฉันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทันที แล้วก็เป็นจริงอย่างท่านว่าเมื่อท้องฟ้าบนหัววันนี้ไม่เป็นสีฟ้าเหมือนทุกวัน แต่มีเมฆสีเทาเป็นก้อนลอยติดกันเป็นแพปกคลุมท้องฟ้าแทน
"ค่ะ คุณป้า"
ฉันรับคำคุณป้าแล้วหันไปช่วยน้าพรเก็บของเข้าบ้าน จากนั้นก็ขึ้นไปเอากระเป๋าแล้วลงมาทานข้าว และเมื่อเสร็จภารกิจทุกอย่างแล้วก็ออกไปขึ้นรถที่หน้าบ้านเพื่อไปโรงเรียน
"น้าเพิ่มคะ ตอนเย็นไม่ต้องมารับหนูน
