[[ คีตะ ]]
'ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้'
ไม่ว่าจะโทร.ออกกี่ครั้งๆ ก็ได้ยินแต่ประโยคเดิมๆ จนผมเริ่มจะท้อใจ
คิดว่าต้นเตยจะกลับถึงบ้านแล้วอย่างเช่นทุกวัน แต่เธอกลับหายไปไหนก็ไม่รู้ ซ้ำยังโทร.ไม่ติดอีก
"แกนี่มันสะเพร่าจริงๆ นี่ถ้าคุณหนูเป็นอะไรขึ้นมาละก็ แกได้ตายก่อนวัยอันควรแน่ไอ้เพิ่ม"
"ใครจะไปคาดคิดล่ะวะ ก็คุณหนูเธอบอกฉันอย่างนั้นจริงๆ ว่าจะไปกินไอศกรีมกับเพื่อนแล้วถึงจะกลับ ถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่คุณหนูฟ้าใส ฉันก็คงจะเอะใจอยู่หรอก"
น้าเพิ่มคนขับรถ กับน้าพรที่เป็นแม่บ้านเถียงกันไปมา ในขณะที่หัวผมใกล้จะระเบิดเต็มที เพราะพยายามคิดหาว่าต้นเตยจะไปอยู่ที่ไหน ในขณะที่ฝนตกแบบนี้
แล้วยิ่งวันนี้เป็นวันครบรอบที่พ่อกับแม่ของเธอเสียอีกด้วย ช่วงเช้าตอนที่นั่งเรียนด้วยกันก็ดูเหม่อๆ ตอนเที่ยงเห็นที่โรงอาหารก็ดูไม่สดชื่นนัก ทั้งๆ ที่ทุกครั้งที่อยู่กับไอ้ต้นน้ำ จะเห็น
