ลมเพชรหึง

1332 คำ

[[ คีตะ ]] หลังจากกลับมาถึงโรงเรียน โค้ชบอกว่าจะพาไปเลี้ยงฉลองชัยชนะ ผมรีบขอตัวทันทีเพราะไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น ออกมาถึงหน้าโรงเรียนก็รีบก้าวยาวๆ ไปตามทางกลับบ้านโดยไม่รอใคร แต่แล้ว... "คีตะ! รอฉันด้วย" หันกลับไปมองก็เห็นร่างเล็กๆ ของต้นเตยวิ่งตามมา แต่ผมกำลังโกรธเธออยู่เลยไม่หยุดรอ "เอ้า! เดี๋ยวสิ รอด้วย" ยิ่งได้ยินเสียงเธอ ผมก็รีบก้าวให้เร็วกว่าเดิม เรื่องอะไรจะรอ ทำไมไม่ไปกับต้นน้ำโน่น เห็นเป็นห่วงกันนักนี่ "คีตะ! หยุดก่อนสิ โอ๊ย!" ได้ยินเสียงเธอร้องโอ๊ย ผมก็รีบหันกลับไปทันที แล้วก็เห็นร่างเล็กๆ นั่น นอนคว่ำหน้าลงกับพื้น คงจะรีบวิ่งจนสะดุดขาตัวเองล้มกระมัง "เฮ้ย! ต้นเตย เจ็บมากไหม" ผมรีบเข้าไปพยุงเธอขึ้นแล้วสอบถามอาการ แต่ก็ถูกผลักออก "จะไปไหนก็ไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไอ้คนใจร้าย" เธอว่าเสียงสะอื้น พร้อมทั้งเช็ดน้ำหูน้ำตาที่ไหลออกมา "ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเมินเธอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม