[[ ต้นเตย ]]
ครืด...ครืด...
ฉันอาบน้ำเสร็จ กำลังจะนั่งเช็ดผม โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็สั่นขึ้นมา
-ฉันเจ็บแผล ขยับตัวไม่ได้เลย มาเช็ดตัวให้หน่อยสิ-
แน้! พอแม่ตัวเองจะเช็ดให้บอกไม่ให้เช็ด แล้วตอนนี้มากลับคำซะได้
-เดี๋ยวฉันไปตามคุณป้ามาเช็ดให้ก็แล้วกัน-
ส่งข้อความกลับไปแล้วก็นั่งนึกถึงใบหน้าของคีตะ ป่านนี้คงหน้ามุ่ยคิ้วชนกันแล้วมั้ง
-ไม่เอา เธอนั่นแหละมาเช็ดตัวให้ฉันตอนนี้เลย-
เฮ้อ! บทจะงอแงก็งอแงเป็นเด็กไปได้
ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วเช็ดและหวีผมพอลวกๆ ก่อนจะออกจากห้องแล้วย่องไปที่ห้องของคีตะ ผลักประตูเข้าไปก็เห็นเขานอนยิ้มรออยู่บนเตียง
"มาแล้ว จะให้เช็ดตรงไหนไม่ทราบ"
เขาเจ็บจริงรึเปล่าเนี่ย เพราะถ้าเจ็บจริงทำไมถึงยังยิ้มอยู่ได้
"ตรงไหนก็ได้ เช็ดตามที่เธอพอใจเลย"
ยังจะพูดเล่นอยู่อีก ไอ้เราก็นึกว่าเจ็บหนัก แต่พอเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ ถึงได้รู้ว่าตัวเองตกหลุมพรางเข้าอย่างจัง
"ก็
