“แย่จัง อุตส่าห์อธิษฐานมาทั้งคืนว่าให้แฟรี่ยอมใจอ่อนให้ผมบ้าง” แก้วกานดาหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปกุมมือใหญ่ไว้ เพราะอยากถ่ายทอดความจริงใจให้ชายหนุ่มได้รับรู้
“คุณเควินสัญญากับฝ้ายนะคะ ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ที่นี่ยินดีต้อนรับคุณเสมอ” เควินถอนหายใจแรง เขาจับมือบางขึ้นมาแตะจุมพิตแผ่วเบา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาแก้วกานดาที่มองอย่างตกใจเล็กน้อย
“ผมสัญญาว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปครับ ขออนุญาตทักทายคนที่กุมหัวใจคุณไว้ทั้งหมดได้ไหมครับ” เควินหลุบสายตาลงไปตรงกลางท้องของหญิงสาว แล้วเงยขึ้นสบตากับแก้วกานดา
“ได้สิคะ คุณลุงเควิน” มือใหญ่ทาบทับลงบนท้องนูน แล้วก้มลงพูดเศร้าๆ
“ลุงคงไม่ได้ดูแลหนูอย่างที่ต้องการแล้วล่ะ หนูต้องเป็นเด็กดี อย่าดื้อกับแฟรี่นะครับ ลาก่อนครับ” เควินชักมือกลับ แล้วรวบมือบางมากุมไว้
“ผมขอสัญญาข้อหนึ่งได้ไหมครับ” แก้วกานดาขมวดคิ้วมุ่น
“ถ้าแฟรี่จะมองหาใครมาดูแลสักคน ขอให้ผมเป
