“วิน...” ไฟในห้องถูกปิดไว้ มีเพียงแสงสลัวจากพระจันทร์กลมโต ที่ส่องผ่านบานประตูกระจกซึ่งถูกเลื่อนแง้มไว้ทางระเบียงหลังห้อง เท้าเล็กเดินไปตามแสงนั้น นลินค่อยๆเลื่อนประตูออกแล้วก้าวเท้าออกไปยังระเบียง
“อุ๊ย!” ร่างนุ่มนิ่มถูกรวบกอดขณะที่เธอหันมาเลื่อนประตูปิด มือบางตีลำแขนแข็งแกร่งเบาๆ
“วินเล่นอะไรอะ...ตกใจหมดเลย” คุณถูกถามไม่ตอบ เขากดจมูกโด่งดมแก้มเนียนเนิ่นนาน
“ชื่นใจจัง” นายแพทย์ชัยชนะถอนจมูกจากแก้มเนียน วงแขนแกร่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น วางคางสากของตนไว้บนศีรษะของนลิน มือบางวางทาบทับบนลำแขนแกร่งที่โอบรอบตัวเองอยู่ หญิงสาวเอนตัวซบแผ่นอกกว้างด้วยรอยยิ้มอย่างสุขใจ สัมผัสแนบชิดถ่ายทอดไออุ่นให้กันและกัน ท่ามกลางบรรยากาศแสงจันทร์บนฟ้าที่ส่องลอดต้นไม้ใหญ่ลงมาเพียงสลัว ลำธารน้ำใสที่ไหลรินเอื่อยๆ อากาศเย็นในค่ำคืนไม่ได้บั่นทอนความอบอุ่นในหัวใจของคนรักกันได้เลย
“หนาวไหม” เสียงทุ้มถามชิดริมหูเล็ก น
