“อือ...” นลินอมยิ้มขณะที่ตอบรับ เธอยอมรับว่าการอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น และมีความสุข
“งั้นก็มากินกันเถอะ” นลินหันกลับมาทำหน้าแปลกใจ ก่อนที่จะถึงบางอ้อ เมื่อชายหนุ่มพยักพเยิดไปยังโต๊ะไม้ที่ตั้งอยู่มุมระเบียงกว้างอีกด้าน ซึ่งบนโต๊ะมีอาหารหลายอย่างถูกจัดวางไว้รออยู่แล้ว
“นี่วินวางแผนไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” คนถูกกล่าวหาเลิกคิ้วสูง
“กินกันเถอะ วินหิวแล้ว” นายแพทย์ชัยชนะเลือกที่จะไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เขากุมมือนุ่มจูงไปยังเก้าอี้ มือใหญ่วางบนบ่าบอบบางทั้งสองก่อนจะกดลงเบาๆให้หญิงสาวนั่งลง แล้วตัวเขาเองก็นั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้าม
“สงบศึกชั่วคราว เติมพลังก่อนนะ” นลินจิกสายตามองคนพูด ชายหนุ่มพยักหน้า ผายมือเชื้อเชิญให้เธอรับประทานอาหารตรงหน้า สองหนุ่มสาวยิ้มให้กันก่อนที่จะเริ่มลงมือรับประทานมื้อเย็นอย่างมีความสุข ท่ามกลางบรรยากาศธรรมชาติสายน้ำและแมกไม้
“หนังท้องตึง หนังตา
