“เอ่อ...แม่จะให้รบมารับฝ้ายกลับไปอยู่บ้านเรานะ” แก้วกานดาปล่อยวงแขนเรียวจากร่างของคุณนัยนา หญิงสาวยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า
“ฝ้ายให้อภัยคุณแม่กับคุณรบแล้วค่ะ แต่ฝ้ายคงไม่กลับไปอยู่กับคนที่ไม่เชื่อมั่นในความรักของฝ้ายหรอกค่ะ” คุณนัยนาถอนหายใจแรง
“ฝ้าย...”
“ปล่อยให้ฝ้ายอยู่ที่นี่กับคนที่เชื่อมั่นในรักของฝ้าย และฝ้ายก็เชื่อมั่นในรักของท่านเถอะค่ะ” คุณนัยนาขมวดคิ้วมุ่น แก้วกานดายิ้มกว้าง
“ความรักของพ่อกับแม่เป็นความรักที่ฝ้ายเชื่อมั่นที่สุดค่ะ”
“เอ่อ...ฝ้ายจะว่าอะไรไหมถ้าแม่จะขอคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของฝ้าย แม่อยากขอโทษคุณกานต์แก้ว คุณธาดา ที่แม่เคยทำร้ายแก้วตาดวงใจของเขา” เมื่อแก้วกานดาไม่ยอมเปิดโอกาสให้นักรบเลย คนที่พอจะช่วยได้ก็คงจะเป็นพ่อกับแม่ของเธอ คุณนัยนาต้องการขอโอกาสจากทั้งสองคน โอกาสที่จะทำให้เรื่องราวทุกอย่างจบลงด้วยความสุขของคนเป็นลูก
“ได้สิคะ คุณแม่รอตรงนี้นะคะ เดี๋ยวฝ้ายไปเรียกคุณพ
