กูนี่แหละผู้ชายของมะนาว

2009 คำ

@2 วันต่อมา บรรยากาศช่วงบ่าย มะนาวเดินจ้ำออกจากตึกเรียน ใบหน้าสวยมีเหงื่อผุดบางๆ จากความร้อนของแสงแดดยามบ่าย แต่แววตากลับฉายความหงุดหงิดออกมาชัดเจน พอเห็นร่างสูงของคนที่เธอไม่อยากเจอในตอนนี้เดินตามมาติดๆ ความรำคาญก็พุ่งขึ้นราวกับถูกไฟสุมเข้ามาในอก "เห้อ..! หยุดตามสักทีได้ไหมคะ พี่จะตามอะไรหนูนักหนาเนี้ย“ : เสียงมะนาวกึ่งหอบกึ่งเหวี่ยง หยุดฝีเท้ากะทันหันจนคนข้างหลังเกือบชน ใบหน้าเรียวหันขวับมามอง ดวงตาวาววับคล้ายประกายไฟ "มาเฝ้าไงครับ ขืนปล่อยให้คาดสายตาเดี๋ยวก็มีตัวผู้ตัวอื่นมาวอแว" : จอมทัพเอ่ยเสียงนิ่งแต่แฝงความจริงจัง ก้าวขาเข้ามาใกล้จนเงาของเขาทาบลงบนร่างเธอ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ของเขาลอยมากระทบจมูก "ใครจะมาเฝ้ามาจีบหนูแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ วุ่นวายเกินไปแล้วนะ" มะนาวทำท่าทีขึงขังไม่ค่อยชอบใจนัก แต่ก่อนจะเดินไปไหนมาไหน เดินได้ตามสบาย ไม่ต้องมีใครมาคอยเฝ้าคอยจับตาดูทุกฝีก้าวแบบนี้ ทำอย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม