EP2. ระทึก [คนคุก]
794 คำ
วันหยุดที่ใครต่างถวิลหาแต่สำหรับกิ่งแก้วคงเรียกได้ว่าเป็นวันที่เธอหัวร้อนกับหลายหน้าที่
"ดูเธอหอบเหนื่อยเลยนะ" ท่านประธานพูดพลางดื่มกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน "แค่ไปส่งเอกสาร"
"วันนี้วันหยุดพนักงานเดินเอกสารไม่มากิ่งต้องวิ่งวุ่นเดินไปชั้นสองชั้นห้า"
"เธอจะได้แข็งแรงไง"
"อีกนิดก็เป็น avengers แล้วล่ะค่ะ"
"เธอดูหนังแบบนั้นด้วยเหรอไร้สาระชะมัด"
ท่าทางหอบเหนื่อยยิ่งทำให้ท่านประธานดูชอบใจ เขาขำเล็กน้อยก่อนที่กิ่งจะออกไปนั่งโต๊ะหน้าห้องสำหรับตำแหน่งเลขา
ตืดดดด ตืดดดด
"ฮัลโหลสวัสดีค่ะกิ่งแก้วรับสาย" เผลอตัวแนะนำทั้งที่เป็นโทรศัพท์มือถือส่วนตัว
(ผมโทรมาจากกรมราชทัณฑ์)
"มะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
(ตอนนี้พ่อของคุณป่วยอยู่ไม่ทราบว่าสะดวกมาเยี่ยมไหมครับ อาการน่าเป็นห่วงมาก)
"ได้ค่ะกิ่งจะไปเดี๋ยวนี้!!"
เรือนจำ
"พ่อไม่ต้องห่วงนะกิ่งจะดูแลน้องเอง"
หลังจากไปเยี่ยมพ่อที่ติดคุกตอนนี้มีพยาบาลกับหมอคอยดูแล เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยแถมบริเวณรอบข้างก็ไม่ค่อยสะอาดจึงติดเชื้อได้ง่าย
กิ่งแก้วปาดน้ำตาสงสารผู้เป็นพ่อ
เนื่องจากต้องแวะไปทำธุระ ท่านประธานจึงรออยู่ที่รถจนสักพักกิ่งแก้วก็เดินกลับมา
"พ่อของเธอทำผิดข้อหาอะไร" น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถาม "ตอนฉันอ่านประวัติบอกว่าขับรถชนคนแต่ดูท่าทางจะหนักกว่านั้น"
"พ่อติดเหล้าติดการพนันเลยทำให้ขาดสติขับรถด้วยความเมาพุ่งชนกับแม่ค้าที่อยู่ข้างทางค่ะ"
"อืม สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"
"คือท่านประธานคะ..กิ่งขอเบิกเงินล่วงหน้าได้ไหม"
ใบหน้าหล่อเหลาเดาใจยากหันมามองเลขาพลางตัดสินใจบอกกล่าวออกไป "ฉันไม่ใช่คนขี้เหนียวอะไรแต่เหมือนเดือนนี้เธอจะเบิกล่วงหน้าไปหลายครั้ง"
"กิ่งจำเป็นจริงๆ นะคะ"
"ก็ไม่แปลกที่พนักงานคนอื่นจะนินทาว่าเธอมีสิทธิ์มีอำนาจเหนือกว่าพนักงานทุกคน"
"ท่านประธานก็ให้กิ่งแบบไม่ต้องผ่านฝ่ายบุคคลไง"
"เราสนิทกันขนาดนั้นเหรอ"
คำพูดแต่ละอย่างอยากเอามือตีปาก! แต่กิ่งทำได้เพียงแค่ขอความเมตตาเท่านั้น
การเจรจาสิ้นสุดโดยไร้คำตอบ สักพักรถลีมูซีนกันกระสุนก็วิ่งออกมานอกเมืองจนถึงแหล่งสินค้าอีกแห่ง
"ทำไมถึงหายไป" ท่านประทานถามเสียงห้วน "มีหน้าที่ควบคุมสินค้าแต่ไม่มีปัญญารักษาหรือไง!!"
"ผมขอโทษครับท่านประธานช่วงนี้เกิดการปล้น แจ้งความก็เงียบหาย สงสัยจะเป็นคู่แข่ง"
"แถวนี้ก็มีแต่พวกป่าเถื่อนกระจอก คิดจะเป็นคู่แข่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของฉันเชียว"
"ตั้งแต่เราย้ายมาผลิตสินค้าที่นี่อีกแห่งมีแต่เรื่องราววุ่นวาย บางครั้งเครื่องท่อก็ระเบิดทำให้กำหนดส่งงานล่าช้า ผมว่าต้องเป็นการตัดกำลังคู่แข่งของเราแน่นอนครับ"
ปัง!
ระหว่างที่สนทนาเสียงปืนก็ดังขึ้นหนึ่งนัด ทันทีนั้นบอดีการ์ดเข้ามาพร้อมตะโกนเรียก "ท่านประธานครับเรารีบไปกันเถอะ มีมือปืนมาป่วนครับ"
"ไม่ได้นะ!! ด้านหลังมีเด็กเล็กมีครอบครัว" กิ่งแก้วร้อนใจ "ท่านประธานได้โปรดช่วยพวกเขาด้วยนะคะ"
"จะให้ฉันช่วยยังไง"
"สั่งให้บอดีการ์ดท่านประธานไปคุ้มครองพวกเขาไว้"
"แล้วฉันล่ะ?!"
"กิ่งสัญญาว่าจะพาท่านประธานออกไปด้วยความปลอดภัย"
เสียงปืนดังขึ้นข้างนอกหลายนัด คำขอของกิ่งแก้วได้ผล ทินกรสั่งลูกน้องให้ไปช่วยเหลือคนงานที่อาศัยพักพิงอยู่ด้านหลังตึก
แง้นนนน
"ท่านประธานจับแน่นๆ กิ่งจะซิ่งแล้ว"
"เฮ้ยยยย!!"
รถสามล้อพ่วงแล่นบนท้องถนน หมวกกันน็อกเก่าเขรอะสวมใส่บนศีรษะของทั้งคู่
กิ่งแก้วเป็นผู้ขับ ส่วน ท่านประธานนั่งอยู่ในรถพ่วง
ชุดสูทราคาหลายแสนแปดเปื้อนฝุ่นแต่หน้าสิ่วหน้าขวานไม่มีทางเลือก ผู้หญิงตัวเล็กขับรถเหวี่ยงซ้ายขวาก่อนที่จะมาถึงชุมชนพลุกพล่านอย่างปลอดภัย
"ท่านประธานเจ็บตรงไหนไหมคะ?" ทันใดเลขาก็รีบถามไถ่ "หายใจเข้าลึกๆ นะคะมันจะตื่นเต้นนิดหน่อย"
"นิดหน่อยบ้านเธอสิ! ครั้งแรกเลยนะที่ฉันต้องมาเจอมลภาวะท้องถนนอะไรอย่างนี้"
"โอ๊ยยย จะตายห่าอยู่แล้ว! อุ๊ย ขอโทษค่ะ"
"เธอโกหกใช่ไหมบอกฉันมา"
"กะ โกหกเรื่องอะไรคะ"
"วันที่เธอมาสมัครงานสอบสัมภาษณ์เธอบอกว่าเพิ่งเรียนจบเคยฝึกงานกับ CEO โรงแรมชื่อดัง แท้ที่จริงแล้ว..เธอขับวินมอเตอร์ไซค์มาก่อนใช่ไหม!!!!"
- ผู้เขียน
