"นั่งนิ่งๆ"
อังเดรปรามลูเซียร์ที่เอาแต่ดิ้นไปมาบนตัก ก่อนหน้านั้นเธอปีนขึ้นมาตักแต่โดนจับลงไปนั่งที่เบาะแล้วรอบหนึ่ง หลายนาทีต่อมาก็ปีนขึ้นมานั่งเหมือนเดิม จนสุดท้ายทำอะไรไม่ได้จึงยอมปล่อย
ใช่ว่านั่งบนตักเขาแล้วจะนั่งนิ่งๆ เพราะตลอดทางลูเซียร์ไม่สามารถอยู่นิ่งๆ ได้เลย ดิ้นไปมาราวกับลิงน้อยแสนซน
"ตรงนั้นมีพลุด้วย!" นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายวาวในยามมองพลุที่กระจายตัวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
อังเดรแทบกุมขมับกับความซุกซนและอยู่ไม่นิ่งของคู่หมั้นสาว ชาติก่อนทำกรรมอะไรไว้นักหนา ชาตินี้ถึงเหวี่ยงเขาและลูเซียร์มาเจอกัน
"ช่วยอยู่นิ่งๆ สักห้านาทีได้ไหม"
"เซียร์ไม่นิ่งตรงไหนเหรอคะ?"
"เมาแล้วก็ช่วยอยู่นิ่งๆ อย่าสร้างปัญหา"
"พี่เดย์ดุเซียร์อีกแล้ว" คนเมาทำหน้ามุ่ยใส่เจ้าของประโยคนั้น
เขาถอดถอนหายใจออกมารอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้ สมองเริ่มปวดหนึบกับความซุกซนและอยู่ไม่นิ่งของลูเซียร์
"ทำอะไรของเธอ!" เข
