ไม่ได้หึงNC+
1916 คำ
ลลิล....
"กูขอสั่งห้ามไม่ให้มึงไปที่ไร่และห้ามอยู่ใกล้ไอ้นะอีก"
"แต่ลิลกับพี่นะเรารู้จักกันมานานตั้งแต่เด็กทำไมลิลจะอยู่ใกล้พี่นะไม่ได้"
"เพราะกูไม่ชอบให้ของเล่นของกูไปอยู่ใกล้ตัวผู้ตัวไหนทั้งนั้นเข้าใจที่กูพูดไหมลิล ถ้ามึงไม่ฟังกูจะทำให้มึงลุกจากเตียงไม่ได้เลยคอยดู" เขาพูดเหมือนหึงฉันกับพี่นะเลยแต่มันจะเป็นไปได้ยังไงมันเป็นไปไม่ได้หรอก แต่เหมือนคุณคิมหันต์จะอ่านความคิดฉันออก
"ที่กูบอกกูไม่ได้หึงมึงกับไอ้นะแต่กูไม่ชอบให้ใครยุ่งกับของเล่นของกูตอนที่กูยังไม่เบื่อเพราะกูไม่ชอบแบ่งของเล่นกับใคร เข้าใจที่กูไหม"
"เข้าใจค่ะ" ฉันตอบก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทางเพราะไม่อยากสบตากับเขาอีก
"อืมมดี แต่ตอนนี้มึงขึ้นให้กู"
"ว๊ายยยยย" ฉันตกใจร้องออกมาเมื่อตัวของฉันถูกพลิกให้ขึ้นมาคร่อมอยู่ด้านบนตัวของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว
"ขย่มแรงๆด้วย" เขาสั่งพร้อมกับเอื้อมมือมาถอดเสื้อของฉัน
"แต่คุณคิมเพิ่งทำไมเมื่อคืน" ฉันจับมือของเขาเอาไว้แต่ก็ถูกเขาสะบัดออกพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ
"เรื่องบนเตียงกูทำได้ทุกวันทุกเวลาที่ต้องการ" ว่าแล้วเขาก็จับฉันลอกคราบจนไม่เหลืออะไรติดกายเลยรวมถึงตัวของเขาด้วย
"แต่มึงไม่ต้องห่วงเมื่อไหร่ที่กูเบื่อมึงกูก็ไม่เอามึงอีก" ฉันต้องดีใจกับคำพูดของเขาใช่ไหมฉันต้องรอให้เขาเบื่อก่อนเขาถึงจะเลิกรังแกฉันสินะ แล้วเมื่อไหร่ล่ะเมื่อไหร่กัน แต่คงไม่นานหรอกมั้งเพราะนิสัยของเขาเป็นคนเบื่อง่ายหน่ายเร็วอยู่แล้ว
คิมหันต์...
ผมนอนมองดูร่างบางที่กระเด้งกระดอนขึ้นลงอยู่บนตัวของผมหน้าอกหน้าใจที่ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะบีบเล่นเคล้นคลึง ยัยนี่หัวไวใช้ได้สอนเมื่อคืนไปแป๊บเดียวก็ทำตามที่ผมต้องการได้เป็นอย่างดีแบบนี้คงกินอีกนานกว่าจะเบื่อ แต่ไม่ต้องกลัวผมกินไม่ตลอดหรอกเบื่อก็เลิกกินแล้วหาใหม่ผู้หญิงสาวๆสวยๆมีให้ผมเลือกแทบจะเหยียบกันตายยัยนี่ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นเมียจดทะเบียนแต่ในความคิดของผมมันก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่ผมยังไม่เบื่อที่จะเอาก็เท่านั้น
ตั่บ!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!
"คุณคิมลิลไม่ไหวแล้วค่ะ" ร่องรักเริ่มตอดผมรุนแรงขึ้นยัยนี่กำลังจะเสร็จสินะ ผมจับเอวแล้วกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปแบบเร่งสปีต
ปึ่ก!!!!!!!!!!!! ปึ่ก!!!!!!!!!!!! ปึ่ก!!!!!!!!!!! ปึ่ก!!!!!!!!!!!! ปึ่ก!!!!!!!!!!
"อ๊ะ อ๊ะคุณคิมอย่าทำแบบนี้ ฮืออ ลิลจะตายแล้วมันจุก ฮือออ" เสียงร้องครวญครางขอของคนด้านบนไม่ได้ทำให้ผมลดแรงกระแทกเลยแม้แต่น้อยแต่มันกลับยิ่งทำให้ผมเร่งความเร็วมากกว่าเดิมจนกระทั่ง
"กรี๊ดดดดดด" เสียงกรีดร้องบ่งบอกว่ายัยนี่เสร็จแล้วร่องรักตอดผมไม่หยุดจนผมเองตอนนี้ก็อยากจะเสร็จแล้วเหมือนกันผมจัดการอุ้มขึ้นมาในท่าควบขี่เอวแล้วพาเดินรอบห้องเดินไปก็กระแทกไปยัยนี่ก็ร้องลั่นห้องคงจะเสียวนั่นแล่ะ
"อ๊ะ อ๊ะมันจุกค่ะเบาๆได้มั้ยคะลิลจุก ฮืออออ" ยัยนี่ครางข้างหูเอาหน้าซบลงมาที่ไหล่มือคล้องคอผมแน่นคงจะกลัวตก
"เบาๆก็ไม่มันดิของแบบนี้มันต้องเน้นๆกระแทกแรงๆมันถึงจะเสียวสะใจแล้วก็จะเสร็จไว"
ผมจับยัยนี่กินจนเกือบเช้าถึงจะหยุดโดยที่ไม่รู้เสร็จไปกี่รอบเพราะไม่ได้นับแต่ที่แน่ๆคือผมไม่ได้ป้องกันไม่ได้ใส่ถุงยางและปล่อยในทุกรอบ ถามว่ากลัวยัยนี่ท้องไหมไม่หรอกเพราะผมสั่งให้กินยาคุมไปแล้วเพราะแบบนี้ผมถึงได้ทำเต็มที่แบบไม่ต้องกลัวอะไร
หลังจากเสร็จเรื่องอย่างว่ายัยนี่ก็หอบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำแล้วกลับไปนอนที่ที่นอนของตัวเอง ดีที่รู้จักเจียมตัวถึงผมจะพามาเอาบนเตียงแต่ยัยนี่ก็ไม่มีสิทธิ์มานอนบนเตียงของผม
ลลิล...
วันนี้ฉันตื่นเช้าเหมือนที่เคยเพราะฉันต้องเอาเงินไปให้แม่แล้วก็จะไปหางานทำด้วย ฉันเข้าไปช่วยที่ครัวทำอาหารเช้าและช่วยทำความสะอาดบ้านเหมือนที่เคยทำ พองานบ้านเสร็จฉันก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปหาแม่
ฉันนั่งวินมอเตอร์ไซค์มาลงที่บ้านเช่าของแม่ ฉันยืนเคาะอยู่นานกว่าประตูจะถูกเปิดแต่คนที่เปิดประตูไม่ใช่แม่แต่เป็นชายหนุ่ม เขามองมาที่ฉันแล้วก็ยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ฉันรู้สึกกลัวเพราะมันไม่น่าไว้ใจ
"มาหาใครจ๊ะน้องสาว"
"เอ่อฉันมาหาแม่แม่อยู่ไหม"
"อ่อที่แท้ก็เป็นลูกสาวพี่ลัดดานี่เอง พี่ลัดดาลูกสาวมาหา!!!" ผู้ชายคนนั้นตะโกนเข้าไปในบ้านสักพักแม่ก็เดินออกมาในสภาพ เอ่อนุ่งผ้าถุงผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนเพิ่งตื่นนอนตามตัวของแม่มีแต่รอยเต็มไปหมดเหมือนรอยกัดซึ่งฉันก็ดูออกว่ามันคือรอยอะไรฉันทำเป็นไม่สนใจก่อนจะยื่นซองเงินให้แม่แม่รีบคว้ามันไปแล้วรีบนับทันที
"ดีที่มึงไม่หลอกกู อ่อต่อไปมึงต้องเอาเงินมาให้กูทุกเดือนเข้าไหมเพราะกูจะเลิกขายตัวแล้วกูขอมึงเดือนละสองหมื่นพอ"
"ลิลคงให้แม่ได้ไม่มากตามที่แม่ขอหรอกนะสองหมื่นลิลคงไม่มีให้ขนาดนั้นเพราะลิลจบแค่มอหกตอนนี้ลิลไม่ได้เงินเดือนจากคุณท่านแล้วแต่แม่ไม่ต้องห่วงลิลจะไปทำงานแล้วพอเงินเดือนออกลิลจะแบ่งมาให้แม่นะจ๊ะ"
"แบ่ง??มึงพูดคำว่าแบ่ง หมายความว่ามึงจะให้เงินกูนิดเดียวใช่ไหม อย่างมึงจบแค่มอหกเงินเดือนจะกี่พันแล้วกูจะได้กี่บาทห๊ะ!!!"
"ลิลให้แม่ได้เท่านี้จริงๆจ๊ะ"
"งั้นกูจะไปเอาที่ผัวมึงเองแล้วมึงก็อย่ามาห้ามกู"
"ถึงแม่ไปขอคุณคิมเค้าก็ไม่ให้หรอกจ๊ะแม่อย่าไปให้เสียเวลาเลย" ฉันตัดสินใจบอกกับแม่ไปแบบนั้นแม้จะทำให้แม่ไม่พอใจก็ตาม
"ต้องให้สิกูเป็นแม่ยายนะเว้ยมึงเป็นเมียเขาอย่างถูกต้องตามกฏหมาย"
"เมียที่เค้าไม่ได้รักไม่ได้ต้องการแม่คิดว่าเค้าจะให้เงินแม่ง่ายๆอย่างงั้นเหรอ"
"ไม่รู้ล่ะยังไงกูก็จะเอาเดือนละสองหมื่น มึงหามาให้กูให้ได้ด้วยไม่งั้นกูไม่ยอม เอาล่ะมึงกลับไปได้ละกูจะนอนต่อ" แม่ดึงแขนผู้ชายคนนั้นเข้าบ้านแล้วปิดประตูใส่หน้าฉันฉันยืนอยู่หน้าบ้านสักพักก่อนจะเดินออกมา ฉันมองซองเอกสารการสมัครงานในมือ ฉันขอให้วันนี้ฉันได้งานด้วยเถอะนะ
ฉันเดินไปสมัครงานหลายที่ไม่ว่าเป็นร้านสะดวกซื้อร้านอาหารบางร้านก็ไม่รับบางร้านก็ให้เงินเดือนน้อยเกินไป ใช่ว่าฉันเลือกงานหรอกนะแต่เดือนห้าหกพันทำงานแลกกับทำงานสิบชั่วโมงมันไม่ไหวจริงๆ
ฉันเดินมาหลายกิโลจนเหนื่อยเลยมานั่งพักตรงม้าหินอ่อนหน้าผับหรูแห่งหนึ่ง ฉันมองไปรอบๆบริเวณเพื่อดูว่าฉันจะเดินไปทางไหนดีจนสายตาไปสะดุดเข้ากับป้ายรับสมัครงานของผับ
รับสมัครพนักงานเสิร์ฟ(ไม่ต้องมีประสบการณ์)
วุฒิมอหกขึ้นไป
เงินเดือน18,000 (ไม่รวมทิปมือและทิปรวม)
ทำงานห้าโมงเย็นถึงเที่ยงคืน
รับสมัครงานตั้งแต่เวลา15.00น เป็นต้นไป
ฉันอ่านป้ายรับสมัครงานอย่างละเอียดและยืนลังเลใจอยู่ว่าจะเข้าไปสมัครดีไหมที่ฉันลังเลใจก็เพราะมันต้องทำงานตอนเย็นจนถึงเที่ยงคืนมันจะลำบากตอนกลับเพราะเที่ยงคืนฉันจะกลับยังไงจะนั่งแท็กซี่ก็กลัวอีกอย่างฉันไม่เคยออกไปไหนตอนกลางคืนเลยสักครั้ง แต่เงินเดือนที่นี่ให้เยอะมากไหนจะทิปอีกมันคงจะพอให้แม่ตามที่ท่านขอ ท่านจะได้ไม่ไปรบกวนวุ่นวายกับคุณคิมหันต์ ฉันไม่อยากให้เขาดูถูกฉันมากไปกว่านี้
"น้องมาสมัครงานเหรอ" จู่ๆก็มีพี่ผู้ชายคนนึงอายุน่าจะพอๆกับฉันเดินมาถามฉันดูจากชุดที่พี่เขาใส่น่าจะเป็นพนักงานของผับแห่งนี้
"เอ่อใช่ค่ะ"
"งั้นก็เข้าไปสิ เจ้านายพี่น่าจะมาแล้วล่ะ"
"เอ่อคือหนูยังไม่แน่ใจเลยค่ะว่าจะเข้าไปสมัครดีไหม" ฉันบอกพี่เขาไปตามตรงเพราะฉันติดแค่เรื่องเวลางานเท่านั้น
"อ้าวทำไมล่ะ ที่นี่เงินเดือนดีนะออกตรงทุกเดือนลูกค้าที่ก็มีระดับกันทั้งนั้นทิปนี่ไม่ต้องพูดถึงรับอาทิตย์นึงไม่ตำกว่าหมื่นที่รับสมัครก็เพราะลูกค้าเยอะเจ้านายกลัวพนักงานจะเหนื่อยเกินไปเลยรับเพิ่มน่ะ" พอฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็เลิกที่จะลังเลใจถ้าได้เงินตามที่พี่เขาบอกจริงฉันก็จะยอมทำแม้จะเลิกดึกแค่ไหนก็ตาม
"ตกลงจะยังไงจะเข้าไปสมัครไหมถ้าไม่เข้าไปจะมาเสียดายที่หลังไม่ได้น๊าาา ที่พี่ชวนไม่ใช่อะไรหรอกพี่จะได้เหนื่อยน้อยลง5555" พี่เขาพูดติดตลกจนฉันต้องยิ้มตาม
สุดท้ายฉันก็เดินตามพี่เขาเข้ามาด้านในซึ่งตกแต่งได้สวยงามหรูหรามากๆ ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเข้ามาในสถานที่แบบนี้
"นั่งรอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่ไปบอกเจ้านายให้มาสัมภาษณ์เราก่อน เอ้อคุยกันตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเลย พี่ชื่อนัตเราล่ะชื่ออะไร"
"ชื่อลิลค่ะ"
"อืมมชื่อน่ารักเหมือนเจ้าของชื่อเลยนะ^^"
"เอ่อ..ค่ะ" ฉันถึงกับไปไม่เป็นเมื่อถูกชมต่อหน้าแบบนี้ แต่ดูๆไปแล้วพี่เขาก็ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยออกจะเฟรนลี่ด้วยซ้ำ
ฉันนั่งรอสักพักพี่นัตก็เดินลงมาจากชั้นบนของผับโดยมีผู้ชายคนนึงเดินตามลงมาซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของที่นี่เพราะดูจากการแต่งกายแล้ว ด้วยความที่ด้านในมันมืดกว่าด้านนอกทำให้ฉันมองเห็นใบหน้าไม่ชัดจนกระทั่งเขาเดินเข้ามาใกล้แล้วพอเดินเข้ามาเขาก็เอาแต่จ้องหน้าฉันพอฉันจ้องกลับฉันก็ต้องตกใจเพราะเขาคือคุณอาร์ตเพื่อนสนิทของคุณคิมฉันจำเขาได้เพราะในวันแต่งงานคุณอาร์ตก็มาร่วมงานด้วย
"ลิล??"
"คุณอาร์ต"
- ผู้เขียน
