ชังรัก..เมียรับใช้

เรียกพี่ได้ไหม

ลลิล...

"คิดยังไงถึงมาสมัครงานที่นี่แล้วไอ้คิมมันรู้หรือเปล่า"

"คุณคิมไม่รู้หรอกค่ะ"

"พี่ว่าเธอน่าจะบอกมันนะ"

"ไม่จำเป็นหรอกค่ะ บอกไปคุณคิมก็คงไม่สนใจ"

"แล้วทำไมถึงอยากทำงานบอกได้ไหม"

"ลิลแค่อยากมีเงินเพราะตอนนี้ลิลไม่ได้เงินรายเดือนจากคุณท่านแล้วค่ะ"

"แล้วทำไมไม่ขอไอ้คิมมันรวยล้นฟ้าเงินมีตั้งเท่าไหร่พี่ว่าเธอขอมันมันก็คงจะให้เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นเมียมัน"

"คุณอาร์ตก็น่าจะทราบว่าที่ลิลกับคุณคิมต้องแต่งงานกันเพราะอะไร"

"อันนั้นพี่รู้แต่เรื่องทำงานพี่ว่า.."

"ถ้าคุณอาร์ตไม่รับลิลเข้าทำงานก็ไม่เป็นไรนะคะลิลเข้าใจ"

"ไม่ใช่แบบนั้นพี่แค่ไม่อยากมีปัญหากับไอ้คิมมันเพราะถ้ามันรู้มันอาจจะไม่พอใจก็ได้ที่พี่รับเมียมันเข้ามาทำงานที่ผับ" ฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้งานที่แล้วล่ะเพราะฟังจากที่คุณอาร์ตพูดเขาคงไม่อยากรับฉัน

"ถ้าอย่างนั้นลิลขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไปลิล"

"........."

"บอกความจริงพี่มาได้ไหมว่าทำไมถึงต้องออกมาหางานทำแบบนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องเงินใช่ไหม" คุณอาร์ตมองหน้าฉันด้วยแววตารอคำตอบ

"ลิลมีแม่ลิลต้องการทำงานหาเงินไปให้แม่ค่ะ"

"อ่อเหรอพี่นึกว่าเราเป็นเด็กกำพร้าซะอีกเพราะเด็กๆที่คุณท่านรับมาเลี้ยงดูส่วนใหญ่จะเป็นเด็กกำพร้าทั้งนั้นพี่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเรามีแม่อยู่"

"ค่ะ แม่ลิลตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้วลิลก็เลยอยากทำงานเพื่อจะเอาเงินไปให้แม่ไว้ใช้จ่าย"

"แล้วถ้าพี่ไม่รับเราเข้าทำงานเราจะต้องไปหางานต่ออีกใช่ไหม"

"ค่ะ"

"แล้ววันนี้หามากี่ที่ละ"

"ก็หลายที่อยู่ค่ะ"

"แต่ก็ไม่ได้เหรอ"

"ได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะบางที่เค้ารับแต่ลิลทำไม่ไหว"

"งานดีๆไม่เอาเปรียบกันมันหายากนะเดี๋ยวนี้ เอาล่ะพี่จะรับเราเข้าทำงานละกัน"

"จริงเหรอคะคุณอาร์ต"

"อืมจริงดิพี่จะโกหกเราทำไม เอาเป็นว่าเราเริ่มงานได้เมื่อไหร่ล่ะ"

"พรุ่งนี้ค่ะวันนี้ลิลขอไปเตรียมตัวก่อน"

"โอเคงั้นพรุ่งนี้ลิลมาเริ่มงานได้เลยนะพี่จะให้ไอ้นัตมันสอนงาน"

"ของคุณคุณอาร์ตมากนะคะที่รับลิลเข้าทำงาน" ฉันไหว้ขอบคุณคุณอาร์ตด้วยความดีใจที่ในที่สุดก็รับฉันเข้าทำงาน

"แต่พี่มีข้อแม้ข้อนึง"

"ข้อแม้อะไรเหรอคะ"

"เราเลิกเรียกพี่ว่าคุณอาร์ตแล้วเรียกพี่ว่าพี่อาร์ตแทนได้ไหม"

"เอ่อมันคงไม่เหมาะมังคะคุณอาร์ตเป็นเพื่อนคุณคิมแถมยังเป็นเจ้านายลิลอีกลิลไม่กล้าเรียกหรอกค่ะ"

"ถ้าไม่เรียกพี่ไม่รับเราเข้าทำงานนะ"

"??"

"ว่าไงตกลงจะเรียกพี่ว่าพี่มั้ย"

"เอ่อก็ได้ค่ะพี่..อาร์ต" ถ้าฉันไม่ต้องการงานฉันคงไม่กล้าเรียกเขาแบบนี้เพราะเขากับฉันมันคนละระดับกันเขาเป็นถึงเจ้าของกิจการเป็นผู้ดีมีเงินส่วนฉันเป็นแค่คนรับใช้ในบ้านเพื่อนเขาเท่านั้น

"ดีมากว่านอนสอนง่ายแบบนี้ เอาล่ะนี่ก็เย็นมากแล้วพี่ว่าเรากลับได้ละไว้เจอกันพรุ่งนี้"

"ค่ะถ้าอย่างนั้นลิลขอตัวก่อนนะคะคุณ...เอ่อพี่อาร์ต" ฉันเรียกคุณอาร์ตว่าพี่อย่างไม่ชินปาก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องการให้ฉันเรียกว่าพี่ทั้งที่เขาก็รู้ว่าฉันเป็นใครในบ้านคุณคิมหันต์

ฉันกลับมาถึงบ้านเกือบค่ำพอมาถึงฉันก็รีบไปช่วยในครัวทำอาหาร ก็เห็นทุกคนกำลังคุยกันเรื่องเงินเดือนที่เพิ่งได้รับกันวันนี้

"เดือนนี้พวกเราได้เงินเดือนเพิ่มตั้งคนละสองพันแน่ะ"

"ใช่พรุ่งนี้วันหยุดฉันจะไปซื้อชุดสวยๆใส่"

"ฉันก็ว่าจะไปซื้อเครื่องสำอาง"

"ฉันจะไปซื้อกระเป๋าใบใหม่"

ทั้งสามคนคุยกันอย่างมีความสุขพอฉันเดินเข้ามาในครัวเพื่อช่วยป้าแม่ครัวเตรียมอาหารพวกกิ๊บก็หันมาสนใจฉันทันทีแล้วก็พูดประชดประชันฉันเหมือนอย่างที่เคย

"ว่าแต่แกล่ะนังลิลได้ข่าวว่าแกไม่ได้เงินเดือนแล้วไม่ใช่เหรอแล้วแบบนี้แกจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะยะ อย่าบอกนะว่าจะไปขอคุณคิม"

"คุณคิมน่ะเหรอจะให้เงินมัน ไม่มีทางหรอกคุณคิมเกลียดมันยังกะอะไรดีบาทเดียวก็คงไม่ให้พวกแกคิดว่าไง"

"ฉันก็คิดเหมือนแกยัยกิ๊บ"

"ลิลไมไ่ด้เงินเดือนแล้วเหรอลูก" ป้าแม่ครัวถามฉันฉันก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะก้มหน้าก้มตาหั่นผักต่อ

"แล้วจะเอาที่ไหนใช้ล่ะไหนจะแม่เราอีกที่มาของเงินวันก่อน"

"ลิลเพิ่งไปสมัครงานมาค่ะเริ่มงานพรุ่งนี้แต่ป้าไม่ต้องห่วงนะคะลิลเข้างานตอนเย็นแต่ตอนเช้าลิลจะยังช่วยงานที่บ้านเหมือนเดิมค่ะแต่ช่วงเย็นลิลคงไม่ได้เข้ามาช่วยป้าในครัวแล้วนะคะ"

"แบบนี้ไม่เหนื่อยแย่เหรอทำทั้งงานบ้านทั้งงานนอกบ้าน"

"ไม่หรอกค่ะลิลทำไหว"

หลังจากช่วยงานจนเสร็จฉันก็ไปตัดดอกไม้ที่สวนมาเปลี่ยนแจกันที่ห้องคุณท่านก่อนจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องนอนของตัวเอง

ฉันนั่งลงที่พื้นเอายานวดมานวดเท้าเพราะปวดมากเนื่องจากวันนี้ฉันเดินแทบจะทั้งวันเพื่อหางาน พออาการดีขึ้นฉันก็ฝืนตัวเองลุกออกจากห้องเพื่อไปนอนที่ห้องคุณคิมหันต์ตามคำสั่งเขา ฉันไม่รู้ว่าคืนนี้เขาจะรังแกฉันอีกหรือเปล่าแต่ฉันก็ทำใจไว้แล้วล่ะ แต่เอ๊ะ...เหมือนฉันลืมอะไรสักอย่างแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกช่วงนี้ฉันพักผ่อนน้อยแถมยังมีเรื่องให้คิดอีกทำให้หลงๆลืมๆ ตอนนี้คิดไม่ออกแต่อีกเดี๋ยวก็คงคิดออกเอง

ฉันเดินเข้ามาในห้องที่เปิดไฟสว่างทั่วห้องฉันมองหาเจ้าของห้องแต่ก็ไม่เจอ อยากจะบอกว่าตอนนี้ฉันมีกุญแจห้องนอนของคุณคิมหันต์แล้วทำให้ฉันเข้ามาเวลาไหนก็ได้ สักพักฉันก็ได้ยินเสียงน้ำถูกเปิดเขาน่าจะอาบน้ำอยู่ ฉันว่าฉันออกไปรอด้านนอกก่อนดีกว่าเผื่อเขาจะแต่งตัวไม่เรียบร้อยออกมา แต่ไม่ทันที่ฉันจะเปิดประตูเดินออกไปเสียงของเขาก็ตะโกนออกมา

"ลิลมึงหยิบผ้าเช็ดตัวให้ทีดิ๊" เขาคงรู้ว่าฉันเข้ามาแล้วเลยตะโกนเรียกฉันจำใจต้องเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้ให้กับเขาแล้วเอาไปยื่นที่หน้าห้องน้ำแต่แล้วมือของฉันก็ถูกกระชากเข้าไปในห้องน้ำ

และไม่ต้องเดาว่าฉันเจอกับอะไรบ้างเขารังแกฉันในห้องน้ำอยู่นานหลายชั่วโมงจนฉันไม่มีแรงเดินออกมาจากห้องน้ำเป็นเขาที่อุ้มฉันออกมาแล้วพาฉันไปที่เตียงนอนของเขาจากนั้นเขาก็...นั่นแล่ะค่ะคืนนี้ฉันก็ไม่รอด

กว่าเขาจะหยุดและกว่าฉันจะได้นอนก็เกือบฟ้าสางเขาทำเอาฉันแทบจะไม่มีแรงเดินกลับมานอนที่ที่นอนของตัวเอง

"มึงห้ามลืมกินยาคุมนะเพราะกูไม่อยากมีลูกกับมึง" และคำพูดของเขาก็ทำให้ฉันนึกออกในทันทีว่าสิ่งที่ฉันลืมคืออะไร ฉันลืมกินยาคุมและฉันก็ลืมซื้อด้วย ฉันเข่าแทบทรุดเมื่อเผลอลืมในสิ่งที่ไม่ควรจะลืม ถ้าซื้อพรุ่งนี้มันจะทันไหม

เช้าวันต่อมาฉันรีบปั่นจักรยานไปซื้อยาคุมที่ร้านขายยาหน้าปากซอย พอได้ยามาฉันก็รีบอ่านฉลากทันที

วิธีการกินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินต้องกินเม็ดแรกให้เร็วที่สุดภายหลังมีเพศสัมพันธ์แบบที่ไม่ได้ป้องกัน ซึ่งควรกินภายใน 72 ชั่วโมง และกินเม็ดที่ 2 หลังจากเม็ดที่ 1 ภายใน 12 ชั่วโมง และไม่แนะนำให้กินเกิน 4 เม็ด หรือ 2 กล่องต่อเดือน ทั้งนี้สามารถกินยาคุมฉุกเฉิน 2 เม็ดพร้อมกันในครั้งเดียวได้

ฉันเริ่มนับวันเวลาที่มีอะไรกับเขาครั้งแรกฉันขอให้ทันด้วยเถอะอย่าให้ฉันท้องเลย ฉันรีบกินยาเม็ดแรกและตั้งนาฬิกาปลุกในอีก12ชั่วโมงเพื่อกันลืม หลังจากกินยาเสร็จแล้วฉันก็รีบกลับบ้านทันทีเพราะต้องช่วยงานที่บ้านให้ได้เยอะที่สุดเพราะตอนเย็นฉันต้องไปทำงานแล้ว

ที่ผับ....

"น้องใหม่มาแล้ว" พี่นัตเป็นคนทักฉันคนแรกก่อนจะพาฉันไปแนะนำให้กับพี่ๆคนอื่นๆรู้จักซึ่งมีทั้งผู้หญฺิงและผู้ชาย อยากจะบอกว่าพี่พนักงานเสิร์ฟผู้หญิงแต่ละคนสวยๆกันทั้งนั้นโดยเฉพาะเวลาสวมชุดพนักงานที่ใส่แล้วดูน่ารักเซ็กซี่

"เดี๋ยวพี่จะให้เด็กที่ร้านพาเราไปเปลี่ยนชุดนะ" ฉันลืมไปเลยว่าตัวเองต้องสวมชุดพนักงานเหมือนกับคนอื่นๆ

"เราใส่แล้วดูดีมากเลยอ่ะ^^" พี่อ้อยพี่ที่ดูแลเรื่องเสื้อผ้าบอกกับฉันเมื่อฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัวหลังจากเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วอยากจะบอกว่ากระโปรงมันสั้นและรัดรูปมากจนฉันรู้สึกประหม่า

"เอ่อพี่อ้อยคะไม่มีกระโปรงที่ยาวกว่านี้แล้วเหรอคะคือมันสั้นไปค่ะ" ฉันบอกพี่อ้อยอย่างเกรงใจ

"ไม่มีแล้วจ๊ะเหลือตัวนี้ตัวสุดท้ายแล้ว"

"แต่มัน..เอ่อ"

"ลิลไม่ชอบเหรอ"

"ชอบค่ะแค่อยากให้มันยาวกว่านี้นิดนึงแค่นั้นเองค่ะ"

"พนักงานที่นี่ก็ใส่แบบนี้กันทุกคนนะจ๊ะ ลิลคงไม่ชินแต่อีกเดี๋ยวก็ชินไปเอง^^"

หลังจากทำใจอยู่หน้ากระจกได้สักพักฉันก็เดินออกมาเพราะได้เวลาผับเปิดแล้ว จากนั้นพี่นัตก็สอนฉันว่ามาถึงต้องทำอะไรบ้างหน้าที่ฉันคืออะไรยังไงฉันรับฟังอย่างตั้งใจ จากนั้นก็เริ่มงาน

คิมหันต์...

ตอนนี้ผมอยู่ที่ผับเพราะไอ้อาร์ตมันโทรไปบอกว่าวันนี้มีพนักงานเสิร์ฟคนใหม่มาทำงานวันแรกมันบอกว่าคนนี้สวยมากอยากให้ผมเจอเผื่อผมจะชอบผมก็เลยมาดูว่าสวยจริงไหม และที่สำคัญคือผมแปลกใจด้วยเพราะปกติมันไม่เคยพูดแบบนี้เพราะมันรู้ว่าผมจะไม่กินเด็กในร้านของตัวเองแม้จะสวยหยาดฟ้าน่าขย้ำสักแค่ไหนก็ตามเพราะมันจะเสียการปกครองเนื่องจากผมก็เป็นเจ้าของผับคนหนึ่ง พอผมเดินเข้ามาพนักงานทุกคนก็ยกมือไหว้แต่จะมีอยู่คนหนึ่งที่ใส่แมสปิดหน้าอยู่จ้องผมเหมือนคนกำลังตกใจ ผมก็จ้องหน้ากลับเพราะรู้สึกคุ้นๆกับรูปร่างทรวดทรงองค์เอวส่วนใบหน้ายังเห็นไม่ชัดแต่แววตาแบบนี้เหมือนผมเคยเจอที่ไหนมาก่อน

เจอที่ไหนก็เจอบนเตียงไงเอาน้องทุกคืนไม่พักเลย 5555 (ไรท์ขอแซวหน่อยหมั่นใส้)