คิมหันต์...
"มึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหมไอ้คิมดูสภาพมึงดิ"
"ไม่กูไม่ไปลิลยังไม่ออกมาเลยกูไม่ไปไหนทั้งนั้นกูจะนั่งรอลิลอยู่ตรงนี้ ถ้าลิลตื่นมาเธอจะได้เห็นกูเป็นคนแรก"
"เหอะ มึงพูดเหมือนลิลตอนนั้นไม่มีผิดตอนที่มึงโดนแทงลิลก็นั่งร้องไห้รอมึงอยู่หน้าห้องไอซียูลิลเอาแต่ห่วงมึงทั้งที่สภาพก็ดูไม่ได้แบบมึงตอนนี้นี่แล่ะกูพูดยังไงก็ไม่ยอมฟังดื้อเหมือนกันนะเมียมึงอ่ะ"
"ไอ้อาร์ตกูถามอะไรมึงอย่างดิ"
"ถามอะไรวะ"
"มึงรู้สึกยังไงกับลิล"
"รู้สึก??ยังไงกูไม่เข้าใจ"
"มึง..ชอบลิลหรือเปล่า"
"เปล่ากูแค่สงสารเฉยๆลิลตัวคนเดียวพ่อแม่พี่น้องก็ไม่มีมีผัวผัวก็เหี้ยชีวิตก็เจอแต่เรื่องไม่ดีกูไม่รู้ว่าลิลเคยมีความสุขครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่"
"ดูมึงจะห่วงลิลมากเลยนะ"
"อย่าบอกนะว่ามึงหึงกูกับลิล"
"............" ผมยอมรับว่าผมหึงมันกับลิลแต่ผมไม่กล้าบอกมันไปตรงๆเพราะมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดที่คิดแบบนั้นกับเพื
