หวาดกลัว

1911 คำ

คิมหันต์... "ลิล ลิลจำพี่ไม่ได้เหรอ" ผมถามลิลทั้งน้ำตาที่เธอเอาแต่หวาดกลัวผมไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ "ไม่ออกไป ฮือออ ออกไปฮือออ กลัว ฮือออ" ลิลล้มตัวลงนอนแล้วหันหลังให้ผมเอามือกอดอกตัวเองตัวสั่น ลิลเป็นอะไรทำไมถึงจำผมไม่ได้แล้วทำไมเธอถึงกลัวผม หรือมันมีอะไรมากกว่าที่แอนนี่ผลักลิลตกบันไดจนทำให้เธอเป็นแบบนี้ "ฮือออ ออกไปอย่ามาใกล้นะ ฮือออ ฉันกลัวแล้วอย่าทำ ฮือออ ฮืออ" ผมเช็ดน้ำตาแล้วก็รีบกดมือถือโทรหาไอ้แมคที่ผมขอให้มันจัดการเรื่องแอนนี่แทนผมเพราะผมต้องมาดูแลลิล "มึงว่าไงนะ!!" "พวกมันสองตัวสารภาพว่าแอนนี่จ้างให้พวกมันมาช่มขืนลิล" ผมหันไปมองคนที่เอาแต่นอนร้องไห้ด้วยความกลัว ความรู้สึกผิดในใจมันยิ่งทวีเพิ่มมากขึ้น ทำไมลิลต้องมาเจอเรื่องเหี้ยๆแบบนี้แค่ผมเหี้ยกับเธอคนเดียวเธอก็เจ็บปวดมากพอแล้วแต่นี่เธอยังมาเจออะไรแบบนี้อีก ผมจะชดใช้ให้กับลิลยังไง พี่ขอโทษ ผมบอกกับลิลแม้ว่าเธอจะไม่รับรู้ "แต่พวก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม