“เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ได้จัดเปล่าวะ” หัสดินถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามา นักรบส่ายหน้าก่อนถอนหายใจบ่งบอกว่ารำคาญ
“ทุกคนไม่ได้นิสัยเหมือนมึงนะที่เผลอ ๆ จะลากผู้หญิงขึ้นเตียง”
“โหกูอึ้ง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากเสือรบนะครับ” หัสดินเบิกตากว้างราวกับไม่เชื่อสายตา
“ได้ข่าวเมื่อคืนมึงพาคู่ขาเข้าห้องนี่ แล้วเป็นไงมาไงวะอยู่ ๆ ถึงเบื่อพริมา”
“ม่าบอกมึงเหรอ”
“เห็นเมื่อเช้าบ่น ๆ มึงก็รู้เพื่อนม่าก็เด็กกูปะวะ เขาสงสัยไงว่ามึงนึกบ้าอะไรนัดเพื่อนเขาไปแต่ไหงให้นอนโซฟา”
นักรบปิดปากเงียบสนิท เพราะจริง ๆ ตัวเองก็ยังหาสาเหตุไม่ได้เหมือนกัน เมื่อคืนเขาโทร. หาพริมาก็จริง แต่พอเข้าห้องเจ้าหล่อนยื่นหน้ามาจูบแล้วนัวเนียนกันอยู่พักใหญ่ แต่ในจังหวะที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม อยู่ดี ๆ หน้าดาริกาก็ลอยเข้ามาเสียได้ ชายหนุ่มสะดุ้งเหมือนสาดด้วยน้ำเย็น มือแกร่งผลักพริมาออก แล้วเอ่ยปากบอกให้หล่อนกลับไป แต่อีก
