วันต่อมา
ร่างอรชรของพราวมุกกำลังยืนก้มๆ เงยๆ หยิบเอาเสื้อผ้าในตะกร้าใส่เครื่องซักผ้าอยู่ภายในห้องซักรีดของเพนท์เฮาส์ ช่วงเช้ามาร์วินตื่นไปทำงานเหมือนดั่งเช่นทุกวันและชายหนุ่มก็ปลุกเธอแล้ว แต่ทว่าพราวมุกยังคงรู้สึกปวดท้องอยู่จึงไม่เข้าบริษัทไปกับชายหนุ่ม
ครืดด ครืดด
ในขณะที่พราวมุกกำลังวุ่นวายกับเสื้อผ้าอยู่นั่น เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูที่หญิงสาวถือติดมือเข้ามาวางบนตู้ข้างเครื่องซักผ้าด้วยก็ดังขึ้นมา หญิงสาววางเสื้อผ้าในมือบางลงก่อนและเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นมาร์วินที่โทรเข้ามา
“พี่มาร์วิน มีอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงหวานถามออกไป
‘กินข้าวหรือยัง วันนี้ตอนเที่ยงพี่กลับไปกินข้าวด้วยนะ’ เสียงทุ้มของปลายสายตอบกลับมา
“ค่ะ”
‘ทำอะไรอยู่’
“มุกกำลังจะเก็บผ้าพี่ใส่เครื่องซักผ้าค่ะ มุกจะซักแล้วก็อบแห้งไว้ให้ค่ะ”
‘ไม่ต้องทำก็ได้ เดี๋ยวพี่โทรให้แม่บ้านเอาไปซักให้
“ไม่เป็นไรค่ะ มุก
