ร่างกำยำของมาร์วินเดินเข้ามาในโรงพยาบาลของตระกูลวงศ์วรโชติโดยมีพราวมุกสวมชุดเดรสสั้นแขนกุดสีขาวเดินตามมาติดๆ
หลังจากที่มาร์วินและพราวมุกแยกกันไปอาบน้ำจนเสร็จสรรพ พวกเขาทั้งสองคนก็ลงมาเจอกันที่ลานจอดรถและขึ้นรถตรงมายังโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มไม่ยอมพูดจากับหญิงสาวเลยสักคำ อีกทั้งยังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยอาการน้อยใจอยู่ตลอดเวลาจนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาล
“พี่มาร์วินค่ะ” พราวมุกเอ่ยเรียกชายหนุ่มเพื่อให้เขาหยุดเดินและหันกลับมาคุยกันก่อนแต่ทว่าชายหนุ่มก็ไม่ยอมหยุดการกระทำ
“พี่มาร์วิน หยุดค่ะ คุยกันก่อนได้ไหมคะ พี่มาร์วิน!”
“อือ” เมื่อหญิงสาวเริ่มเสียงดังใส่ชายหนุ่ม มาร์วินจึงหยุดชะงักทันที
“จะเป็นแบบนี้ใช่ไหมคะ งั้นวันนี้มุกไม่นอนด้วยนะคะ” พราวมุกเอ่ยต่อ
“จะ..จริงเหรอ วันนี้มุกจะนอนกับพี่จริงๆ ใช่ไหม” ร่างกำยำหันมามองหน้าหญิงสาวพร้อมกับยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีอกดีใจต่างกับเมื่อสักครู
