เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง มาร์วินและพราวมุกก็มาถึงเพนท์เฮาส์ของชายหนุ่มเป็นที่เรียบร้อย ระหว่างทางพราวมุกไม่พูดไม่จากับมาร์วินเลยสักคำ อีกทั้งยังหันหน้าออกไปมองแต่ข้างทางตลอดเวลาจนกระทั่งมาถึงเพนท์เฮาส์ มาร์วินเพิ่งจะเข้าใจคำว่าเมียเด็กขี้งอนก็ตอนนี้แหละ
“จะให้พี่ทำยังไง บอกมาเลย” มาร์วินเดินมาสวมกอดร่างบางจากด้านหลังด้วยท่าทางออดอ้อนทันทีที่เข้ามาภายในเพนท์เฮาส์หรูของเขา
“ทำไมต้องให้มุกเป็นคนพูดเองค่ะ ทำไมพี่คิดไม่ได้ว่าควรจะทำยังไง” พราวมุกตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
เมื่อได้ยินดังนั้น มาร์วินก็ยิ่งคิดหนักกว่าเดิมเพราะเขากลัวว่าถ้าพูดอะไรออกไปแล้วหญิงสาวไม่พอใจ เธอก็จะงอนเขาหนักกว่าเดิมอย่างแน่นอน ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมา
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ พี่ไปไล่เธอออกเลย”
“โอเคไหม แบบนี้มุกจะสบายใจขึ้นไหม” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบไม่ตอบกลับอะไร ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามย้ำอีกคร
