“โอเคหรือเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถามร่างเล็กที่นั่งหน้าแดงหน้าดำสำลักน้ำกามของเขาอยู่
“ดีขึ้นแล้วค่ะ” พราวมุกมองหน้ามาร์วินที่แสดงออกชัดเจนว่าเป็นห่วงเธอทั้งแววตา สีหน้า และน้ำเสียง ซึ่งมันทำให้พราวมุกรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ
“งั้นพี่ต่ออีกรอบได้ไหม”
“พะ..พอแล้วได้ไหมคะ” ร่างบางตอบกลับอย่างอ้อมแอ้ม
“อือ พอก็พอ” มาร์วินรับรู้ได้ถึงความเหนื่อยล้าจากน้ำเสียงของพราวมุก เขาจึงไม่อยากเอาเปรียบเธอจนเกินไป
“งั้นก็นอนกันเถอะ”
ร่างกำยำเคลื่อนมือไปเกี่ยวเสื้อแขนยาวที่อยู่บนไหล่แบบบางออกไปจากร่างเล็ก ทำให้บนร่างกายของหญิงสาวเหลือเพียงแค่เสื้อชั้นในไร้โครงเพียงตัวเดียวบนร่างอวบอิ่ม แต่ทว่าชายหนุ่มก็เอื้อมมือไปด้านหลังพร้อมกับปลดตะขอชุดชั้นในออกจากกันและดึงมันออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะชายหนุ่มอยากนอนกอดหญิงสาวแบบเนื้อแนบเนื้อโดยที่ไม่มีอะไรมากั้นพวกเขาเอาไว้
ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนลงด้วยร่างกายที่เปล
