ตกดึก...
ร่างกำยำของมาร์วินกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำโดยบนร่างกายมีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวสะอาดตาพันรอบเอวหนาเอาไว้ เป็นจังหวะเดียวกันกับร่างเล็กในชุดนอนแขนยาวขายาวสีขาวยืนอยู่ข้างเตียงนอนกำลังหยิบยาคุมแบบรายเดือนที่ชายหนุ่มเคยให้คนซื้อมาให้เธอขึ้นมากินพอดี มาร์วินจึงเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวพลางปรายตามองแผงยาคุมที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง
“ยังกินยาคุมอยู่อีกเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา
“ค่ะ” พราวมุกตอบกลับสั้นๆ
มาร์วินไม่ได้ตอบกลับอะไรออกไป แต่ในใจของเขาก็ไม่ได้อยากให้เธอกินยาพวกนี้อีกแล้วเพราะถ้าหากเขาอยากมีลูกกับเธอขึ้นมา เขากลัวว่าถ้าเธอกินยาเยอะเกินไปเธอจะมีลูกได้ยาก
พรึบ!
ร่างกำยำทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงร่างเล็กขึ้นมาบนเตียงใหญ่ เขากอดพราวมุกเอาไว้แน่นและเอนกายลงนอนไปพร้อมๆ กัน
“เลิกกินยาได้ไหม” มาร์วินมองจ้องไปที่ดวงตากลมโตพลางพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนั
