วันต่อมา
ดารินทร์และมาร์คอสเตรียมตัวจะเดินทางไปสนามบินเพื่อบินไปยังอิตาลี คนใช้หลายคนกำลังขนกระเป๋าเดินทางของเจ้านายขึ้นรถตู้คันสีดำเงา
“แม่ไปก่อนนะพราวมุก มีอะไรก็โทรหาแม่ได้เลยนะ” ดารินทร์เดินมากอดพราวมุกด้วยความรักใคร่ ต่อให้พราวมุกจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเธอแต่เธอก็รักหญิงสาวเหมือนลูกในไส้ของตัวเอง
“มุกไม่อยากรบกวนเวลาของคุณแม่ค่ะ” พราวมุกในชุดนักศึกษารัดรูปกอดตอบมารดาพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ไม่รบกวนเลยจ้ะ มีอะไรก็โทรหาแม่ได้ตลอดเลยนะ”
“ค่ะคุณแม่”
“พ่อไปแล้วนะมาร์วิน พราวมุก” มาร์คอสเอ่ยขึ้นมา
“ครับพ่อ เดินทางปลอดภัยกันนะครับ”
มาร์คอสและดารินทร์ส่งยิ้มอบอุ่นให้ลูกทั้งสองคนก่อนจะขึ้นรถตู้คันสีดำเงาไป รถตู้คันใหญ่ค่อยๆ ขับเคลื่อนออกจากคฤหาสน์ไปอย่างช้าๆ
เมื่อรถของบิดามารดาออกไปแล้ว พราวมุกจึงตั้งท่าจะเดินหนีไปขึ้นรถตู้อีกครั้งแต่ก็โดนเสียงทุ้มทรงพลังพูดขึ้นมาเสียก่อน
“ขึ้น
