พราวมุกเดินหน้างอคอหักมาที่หน้ามหาวิทยาลัยทันทีที่เธอทานอาหารหมดโดยมีนินิวเดินตามมาด้วย หลังจากที่พราวมุกคุยโทรศัพท์กับมาร์วินเสร็จสรรพ พวกเธอก็รีบกินมื้อเที่ยงกันอย่างรวดเร็วเพราะกลัวคนตัวใหญ่หน้านิ่งจะรอนานแล้วอาละวาดใส่พราวมุกอีก
“ขอโทษนะแก มันดูวุ่นวายไปหมดเลย” พราวมุกเอ่ยขอโทษขอโพยเพื่อนสาว เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้นินิวต้องรีบกินข้าวไปด้วยเลย
“ฉันน่ะไม่เป็นไรหรอกมุก แต่คนนู้นอะ..ยืนหน้ายักษ์อยู่ข้างรถโน่นน” นินิวพยักหน้าให้พราวมุกมองไปยังรถคันหรูสีดำเงาที่มีร่างกำยำของมาร์วินกำลังยืนพิงรถอยู่ด้วยท่าทางสบายๆ
“เฮ้อออ” พราวมุกถอนหายใจออกยาวพร้อมกับสาวเท้ามาที่รถอย่างช้าๆ
“สวัสดีค่ะพี่มาร์วิน”
นินิวยกมือขึ้นมาไหว้ทักทายพี่ชายของเพื่อนตามมารยาท มาร์วินพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปเอ่ยกับพราวมุกต่อด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ทำไมนาน”
“มุกกำลังกินข้าวอยู่พอดีค่ะ ตอนที่พี่โทรมาเลยกินให้เสร็
