ตอนที่ 5
ร่างระหงสวมชุดนอนคอปกแขนสั้น พร้อมด้วยกางเกงขาสั้น ชุดนอนของเธอดูน่ารักมุ้งมิ้งแต่พออยู่บนเรือนร่างของเธอมันก็กลับทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อทั้งที่มันเป็นชุดนอนลายการ์ตูนด้วยซ้ำ
หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำและเห็นชายหนุ่มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา กระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ของเธอถูกวางเอาไว้ที่ข้างเตียงเรียบร้อย
“ผมให้คุณนอนบนเตียงนะครับ เดี๋ยวผมนอนที่โซฟาเอง” ชายหนุ่มบอก ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีห้องนอนของน้องสาวและมารดาและรวมไปถึงห้องรับแขก แต่เขาก็ยังอยากอยู่ใกล้ ๆ เธออยู่ และอีกอย่างแม่บ้านที่นี่ก็กลับกันไปหมดแล้ว ใครจะลุกมาทำความสะอาดกันไหว
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวตอบ และไม่ได้เรียกร้องอะไร
“เอ่อ คุณชื่ออะไรครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” เขาถาม
“เตยหอมค่ะ” เธอตอบ
“ผมทิวัตถ์ครับ หรือคุณจะเรียกผมว่า วัตถ์ เฉย ๆ ก็ได้” ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง
“เตยหอมเนี่ย..เป็นชื่อจริงของคุณเลยเหรอครับ”
“ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับพยักหน้า
“ฉันว่าคุณมานอนที่เตียงก็ได้นะคะ เดี๋ยวฉันไปนอนที่โซฟาเอง” เธอเสนอเพราะรู้สึกเกรงใจเจ้าบ้าน
“อ๋อ..ไม่เป็นหรอกครับ บางครั้งผมก็เผลอหลับตรงนี้บ่อย ๆ” ทิวัตถ์ยกมือปฏิเสธ
“คุณวัตถ์!!” แล้วเธอก็เรียกเขาขึ้นมาหลังจากเงียบเสียงไปนาน
“คุณอยู่กับใครบ้างคะที่บ้านหลังนี้” เธอถาม เผื่อว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้วเธอจะได้วางตัวให้ถูก
“จริง ๆ แล้วผมไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ ที่นี่มีแค่แม่และน้องสาวผมครับ ส่วนผมจะอยู่กรุงเทพฯ เป็นหลักครับ” เขาอธิบายและยังไม่อยากบอกเธอว่าเขาอยู่โรงแรมเดียวกันกับเธอ หลังจากเกลี่ยกล่อมเธอสำเร็จ เขาก็ไม่อยากพาเธอกลับเข้าไปโรงแรมนั้นอีกเพราะมันจะดูไม่เหมาะสมก็เลยตัดสินใจโทรหาน้องสาวแล้วพาเธอมาพักที่นี่แทน
“แล้วคุณมาทำอะไรที่เชียงใหม่คะ”
“ผมมาประชุมครับ”
“ฉันว่าจะลองหางานทำ..แถว ๆ นี้ดู” อยู่ ๆ เธอก็เอ่ยขึ้นมา
“ที่นี่เหรอ..จริง ๆ ที่โรงแรมก็มีตำแหน่งว่างเยอะเลย ถ้าคุณอยากทำจริง ๆ เดี๋ยวผมหาให้เอง” เขาเสนอ
“ก่อนหน้านี้คุณทำงานอะไรมาครับ” ชายหนุ่มถามต่อ
“ฉันทำธุรกิจขายเครื่องสำอางออนไลน์ค่ะ”
“แล้วทำไมคุณถึงจะเลิกทำธุรกิจเครื่องสำอางล่ะ”
“จริง ๆ ก็ไม่ได้คิดที่จะเลิกทำหรอกค่ะ แต่ฉันเพิ่งเลิกกับแฟน แล้วก็ไม่อยากเจอเขาอีก” เธอไม่รู้จะบอกเขายังไงดี อันที่จริงมันก็มีมากกว่านั้น
“คุณทำธุรกิจกับแฟนสองคนเหรอ” เธอมีสีหน้าเศร้าลงไป
“ค่ะ..แต่ที่แย่ไปกว่านั้นมันยังไม่คืนทุนเลย และฉันก็กำลังจะเป็นหนี้” หญิงสาวตอบด้วยเสียงปนสะอื้น ก่อนที่น้ำตาของเธอจะไหลนองอาบแก้ม
ทิวัตถ์ตกใจที่ได้ยินเสียงของเธอเป็นแบบนั้น เสียงของเธอสั่นเครือและอู้อี้จนเขารู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ออกมานั่นเอง ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปหาเธอที่เตียง
“เกิดอะไรขึ้น คุณร้องไห้อีกทำไม?” เขาถามด้วยความเป็นห่วง