อุ้มรักเงาหัวใจ

เดี๋ยวก็หย่า...2

“สมใจคุณแล้วสินะ ไม่รู้ว่าเรื่องคืนนั้นมันเป็นแผนของคุณด้วยหรือเปล่า” คนที่แบกความไม่พอใจไว้ตลอดทั้งงานแต่งงานเอ่ยปากแซะเจ้าสาวหมาดๆ ของเขาทันที เพราะดูท่าแล้วเธอจะมีความสุขกับงานแต่งงานนี้ และไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะไม่เต็มใจแต่งงานกับเธอ

“มีปากไว้สักแต่พูดจริงๆ ฉันไม่ได้ไปทำให้ลูกชายของคุณแข็งนี่นา แต่คุณทำเองทั้งหมด เสียดายจริงๆ ที่ฉันไม่ได้อัดคลิปไว้” นิรณาเอ่ยออกมาด้วยท่าทางก๋ากั่น ทั้งที่ในใจของเธอรู้สึกเจ็บแค่ไหนกับคำดูถูกของเขา

“คุณเป็นผู้หญิงแบบไหน ทำไมกล้าพูดแบบนี้แล้วไม่อายเลยหรือไง” ด้วยความโมโหที่หญิงสาวไม่สลดเลยสักนิด เขาจึงตำหนิเธอออกไปตรงๆ

“ทำไมต้องอายล่ะ ในเมื่อฉันเป็นฝ่ายถูกกระทำ และคนทำยังไม่อาย ยังเชิดหน้าชูตาอยู่ในสังคมได้” นิรณาเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บใจ เขาโทษเธอมาตลอด แต่เขาไม่เคยโทษตัวเองเลยสักนิด เธอไม่ได้อยากมาอยู่ตรงนี้ เธอไม่ได้อยากบังคับเขาให้มาแต่งงานกับตนเอง แต่เป็นเขาเองต่างหากล่ะ ที่เป็นคนเริ่มต้นทุกอย่างเอง ถ้าวันนั้นเธอขัดขืนเขาสำเร็จ เรื่องก็คงไม่จบแบบนี้หรอก

“โอเคผมผิด ต่อไปนี้ผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีก คุณจะใช้ชีวิตยังไงมันก็เรื่องของคุณเลย” ปองพลเอ่ยออกมาด้วยความเหนื่อยใจ ใช่เขาไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ แต่เมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว เขาก็ต้องยอมรับกับผลของมัน

“แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน คุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ ส่วนฉันก็จะใช้ชีวิตในแบบของฉัน” นิรณาเห็นด้วยกับสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เธอแค่ต้องการทรมานเขา เพื่อให้เขาได้รับผลของการกระทำที่เขาขาดสติแล้วทำกับเธอ เธอไม่ได้หวังให้เขามารักและเข้าใจเธออยู่แล้ว

“งั้นก็ตามนั้น ขอบคุณนะที่เข้าใจอะไรง่ายๆ ไม่งี่เง่า” ปองพลกล่าวก่อนที่จะเดินจากไปจากห้องหอ ในขณะที่หญิงสาวก็มองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินจากไปอย่างโล่งอก

เธอรู้สึกดีใจที่เขาออกจากห้องไป หญิงสาวรีบไปล็อคประตูห้องทันที เธอยังกังวลถึงความกระอักกระอ่วนที่ต้องอยู่ร่วมห้องหอกับเขา ถ้าเป็นแบบนี้ เขาคงไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วแน่ๆ ทำให้เธอรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก

ความสัมพันธ์ของทั้งเขาและเธอแทบจะไม่มีทางเดินต่อไปข้างหน้า แต่เพราะความดื้อรั้นของนิรณา กำลังทำให้บ่วงนี้พันธาการทั้งเธอและเขาไว้ โดยที่เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลยสักนิด