“ขอบคุณนะครับที่ยังรักษาสัญญา” นายพอเจตน์เอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้าขึ้นมาอย่างที่เขาไม่สามารถเก็บมันไว้ได้ ส่วนบุตรสาวนั้นแทนที่จะโล่งใจ กลับรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาอย่างประหลาด เธอจะต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ แต่เพื่อความสบายใจของบิดา และเป็นสิ่งเดียวที่เธอทำเพื่อท่านได้ ทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตาม
“ฉันขออนุญาตเสียมารยาทถามได้มั้ยคะว่าคุณเจตน์ป่วยเป็นอะไร” คุณรังรองเอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ผมเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายครับ เพราะแบบนี้ผมเลยต้องฝากลูกสาวผมไว้กับคนที่ไว้ใจได้ ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่รับบุตรสาวของผมเป็นลูกสะใภ้” นายเจตน์ยังคงน้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ
“แล้วนี่เข้ารับการรักษาหรือยังคะ” คุณรังรองเอ่ยถาม เพราะต้องการช่วยเรื่องค่ารักษา ดูจากสภาพนายเจตน์คงจะไม่ค่อยมีเงินเท่าใดนัก ในเมื่อคิดจะช่วยแล้ว คุณรังรองก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด เพราะเขาคือเพื่อนที่ส
