อุ้มรักเงาหัวใจ

จำอะไรไม่ได้

ร่างบางนั่งกอดเข่าร้องไห้ราวกับเด็กหลงทางอยู่ที่โซฟา ในขณะที่ร่างสูงนั้นนอนหลับใหลอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข ความคิดในหัวของหญิงสาวตีกันไปหมด เธอจะทำยังไงกับปัญหาที่เกิดขึ้นตรงหน้าดี ความบริสุทธิ์ของเธอ เธอควรจะต้องทำยังไงกับมันดี

หญิงสาวแทบไม่ได้นอน เธอรอเจรจากับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ถ้าจับเขาส่งตำรวจ แล้วเขาใช้เงินแก้ปัญหา เธอไม่ต้องเสียตัวเปล่าหรอกหรือ เธอไม่ควรจะยอมให้ตัวเองเสียตัวฟรีๆ แบบนี้ ในเมื่อเขาทำให้เธอต้องเจ็บปวด เขาก็ควรจะเจ็บปวดไม่ต่างกัน

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักมาก่อน ทำให้ปองพลต้องหันไปทางเสียงของเธอทันที เขารู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

“คุณเป็นใครมาอยู่ในบ้านของผมได้ยังไง” ปองพลสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงเล็กน้อย ก่อนที่จะมองไปทางเจ้าของเสียงซึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก และเหมือนกับว่าสาวเจ้าจะยังไมได้นอนเลยด้วยซ้ำ

“นี่อย่าบอกนะว่าคุณจำอะไรไม่ได้” นิรณาเอ่ยออกมาด้วยความโมโห สิ่งที่เขาทำทั้งหมดนั้นมันเหมือนคนมีสติทุกอย่าง แต่พอตื่นขึ้นมาจะบอกว่าจำไม่ได้ มันตลกเกินไปหรือเปล่า

“ใช่สิ ผมจำได้แค่ว่าผมนั่งดื่มอยู่ที่ห้องรับแขก แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ปองพลกุมศีรษะไว้ด้วยความปวด เขาพยายามนึก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ยิ่งนึกก็ยิ่งปวดหัวเหลือเกิน

“ทุเรศจริงๆ ถ้างั้นก็แปลว่าคุณทำอะไรกับฉันไว้นี่คุณไม่รู้เรื่องเลยใช่มั้ย” นิรณาอยากจะกรีดร้องออกมาเหลือเกิน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ผู้ชายที่พรากพรหมจรรย์ของเธอไป เขากลับจำสิ่งที่เขาทำไว้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

“ผมจำไมได้จริงๆ” ปองพลเอ่ยออกมาด้วยท่าทางฉงน ก่อนที่เขาจะก้มลงมองตัวเองที่เปลือยเปล่า พร้อมทั้งรอยเลือดสีแดงที่เปอะเปื้อนอยู่ทั่วที่ผ้าปูที่นอนสีขาว เขารู้ทันทีว่าภาพที่เขาเห็นมันบ่งบอกถึงอะไร

“คราวนี้รู้รึยังว่าคุณทำอะไรฉัน” นิรณาแค่นเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาจำไม่ได้ แต่เธอกลับต้องแบกความเจ็บปวดไว้ชั่วชีวิต แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย ในเมื่อเขาเป็นคนเริ่มทำให้เธอเป็นแบบนั้น เขาก็ควรจะต้องรับความเจ็บปวด ด้วยการรับผิดชอบผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักไปตลอดชีวิต

“ผมขอโทษ คุณจะเอาเงินเท่าไหร่ บอกมาได้เลย” ปองพลเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด เขาคงชดใช้อะไรให้เธอไม่ได้ นอกจากเงินเท่านั้น ถ้าเธออยากได้เท่าไหร่ เขาก็พร้อมจะให้ ขอเพียงมันสามารถชดเชยสิ่งที่เขาทำกับเธอได้บ้าง

“ทุเรศ คุณคิดว่าเงินของคุณจะสามารถซื้อทุกอย่างได้เหรอ ฉันบอกเลยว่าคุณคิดผิด” นิรณาเอ่ยออกมาเสียงกร้าว ถ้าเธอยอมรับเงินจากเขา เธอก็ไม่ต่างจากโสเภณีที่ยอมขายตัวให้เขา แบบนั้นคุณค่าและความภูมิใจในตนเองคงจะไม่เหลืออยู่แล้ว