จำอะไรไม่ได้...1

414 คำ
“งั้นคุณจะให้ผมทำยังไง ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว ผมไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขมันได้อีกแล้ว” ปองพลเอ่ยออกมาด้วยความปวดหัวกับปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า “คุณต้องแต่งงานกับฉัน” คำพูดของนิรณาทำให้ชายหนุ่มชาวาปไปทั่วทั้งร่าง “คุณจะบ้าเหรอ ผมไม่ได้รักคุณ ไม่ได้รู้จักคุณมาก่อน จะให้ผมมาแต่งงานเพียงเพราะผมพรากพรหมจรรย์ของคุณมาอย่างนั้นเหรอ” ปองพลร้องเสียงหลง เพราะเขาไม่อยากจะทำตามที่หญิงสาวต้องการ “รู้จักคำว่าสุภาพบุรุษมั้ย หรือว่าคุณมันไม่เคยมีมาตั้งแต่ต้น” นิรณาเหน็บชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ “คุณจะว่ายังไงก็ช่างเถอะ แต่ถ้าจะให้รับชอบด้วยการแต่งงานมันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอ” ปองพลยังไม่ยอมทำตามที่หญิงสาวต้องการ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เขาเพิ่งถูกอดีตคนรักสวมเขา เขากลับต้องมาเจอเรื่องไม่คาดฝันแบบนี้อีก แถมสาวเจ้าก็ยังบังคับให้เขาแต่งงานกับเธอ ซึ่งเขามองว่ามันเกินกว่าเหตุจริงๆ “แล้วคุณคิดว่าพรหมจรรย์ของฉันมันงอกขึ้นมาใหม่ได้หรือไง คุณถึงประเมินว่าสิ่งที่ฉันเรียกร้องมันเกินไป” คำถามที่แทงทะลุเข้าไปในหัวใจของเขา ทำให้เขาถึงกับเงียบเลยทีเดียว มันก็จริงอย่างที่เธอว่า พรหมจรรย์ของเธอมันไม่สามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้ เขาก็ควรจะทำตามที่เธอต้องการ ไม่ใช่มาต่อรองหรือประเมินราคาของเธอ “มันก็จริงอย่างที่คุณว่า แต่เราจะแต่งงานกันไปเพื่ออะไร ในเมื่อเราไม่ได้รักกัน และสุดท้ายมันก็จะจบที่เราต้องเลิกกันอยู่ดี” ปองพลเอ่ยออกมาตามจริง “ที่ฉันทำทั้งหมดนี้ ฉันไม่ได้ปกป้องตัวเองหรอกนะ ฉันกำลังปกป้องความผิดพลาดของคุณ เมื่อคืนคุณไมได้ป้องกัน แล้วถ้าเกิดมาฉันท้องขึ้นมา ฉันก็ต้องการหลักประกันของลูก ไม่ใช่ว่าคุณทำ คุณสนุก แล้วฉันต้องเป็นฝ่ายแบกรับผลการกระทำของคุณอยู่ฝ่ายเดียว” นิรณาพูดความจริงไม่หมด เพราะเหตุผลสุดท้ายของการทำแบบนี้ นั่นก็คือการเอาคืนเขา ที่เขาบังอาจมาพรากพรหมจรรย์ของเธอนั่นเอง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม